Podsumowanie i recenzja "Autobiografia Benjamina Franklina

Życie staje się pracowite. Ma Autobiografia Benjamina Franklina zbierały kurz na Twojej półce? Zamiast tego poznaj kluczowe pomysły już teraz. Zarysowujemy tutaj powierzchnię. Jeśli jeszcze nie masz tej książki, zamów wersję książka lub uzyskać audiobook za darmo aby poznać soczyste szczegóły.

Synopsis

Autobiografia Benjamina Franklina jest podzielona na dwie główne połowy. Pierwsza połowa jest napisana jako list do jego syna, Williama. Druga połowa została napisana kilka lat później, ale ostatecznie nigdy nie została ukończona z powodu jego śmierci w 1790 roku. Autobiografia Franklina nadal była uważana za jego pamiętnik. I co ważne, od tego czasu jest uważana za jedną z najbardziej wpływowych i znanych autobiografii wszech czasów. Franklin nie chciał jedynie stworzyć suchej wzmianki o nazwiskach i datach. Chciał, aby autobiografia była opowieścią o samodoskonaleniu, błędach i korekcie. Był też gotów zaakceptować, w przeciwieństwie do wielu autobiografów, że ten pamiętnik był częściowo sposobem na pobłażanie jego próżności. Franklin uważał, że próżność jest czymś dobrym, zarówno dla jednostki, jak i otaczających ją ludzi.

O Benjaminie Franklinie

Jeden z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych, Benjamin Franklin jest jednym z najbardziej wpływowych Amerykanów, jacy kiedykolwiek żyli. Jak stwierdził jeden z najbardziej znaczących biografów Benjamina Franklina, Walter Isaacson, "[jest on] najbardziej utalentowanym Amerykaninem swojej epoki i najbardziej wpływowym w wymyślaniu typu społeczeństwa, jakim stanie się Ameryka". Franklin był polimatem i jedną z osób stojących na czele ruchu abolicjonistycznego w USA.

Część 1

Pierwsza część autobiografii Franklina rozważa jego motywację do napisania autobiografii. Plus, obejmuje również jego wczesne dzieciństwo i początek jego kariery zawodowej. Część 1 została rozpoczęta w 1771 roku, gdy miał 65 lat i przebywał na wakacjach w miasteczku Twyford w Anglii. Ta autobiografia zaczyna się jako list do jego syna, Williama. Franklin wyjaśnia, że jest ona napisana z nadzieją, że on (jego syn) z przyjemnością usłyszy więcej o życiu swojego ojca. Wierzy, że tak może być, gdyż Franklin osobiście czerpie przyjemność z wysłuchiwania opowieści o członkach swojej rodziny. Franklin opisuje również swoją historię jako szczególnie niejasną. Przebył niezwykłą drogę życiową od handlarza do męża stanu. Czyniąc to, uważa, że jego historia jest nie tylko interesująca, ale potencjalnie taka, którą mógłby naśladować jego syn. Pracowity człowiek, ten okres w życiu Franklina charakteryzował się większą ilością wolnego czasu i możliwości twórczych. Stąd też miał on okazję do rozpoczęcia tego pamiętnika. 

Historia rodziny Franklina

Franklin rozpoczyna swoją autobiografię od przedstawienia zarysu historii swojej rodziny. Następnie przechodzi do swoich młodszych lat. Śledzi historię swojej rodziny aż do 1400 roku do wioski w Northamptonshire w Anglii, zwanej Ecton. Nazwisko Franklina pochodzi prawdopodobnie od nazwy rangi obywatela w Anglii. Dowiedział się też, że jest najmłodszym synem najmłodszego syna, sięgającym pięciu pokoleń wstecz. Tę historię śledzi się aż do momentu, gdy linia rodzinna dotrze do jego ojca, Josiaha. Benjamin Franklin jest najmłodszym synem wśród 17 dzieci Josiaha Franklina.

Ojciec Franklina przeniósł się do Nowej Anglii, aby uciec przed prześladowaniami religijnymi. Rodzina Franklina, w przeważającej mierze protestancka, była w tym czasie często narażona na niebezpieczeństwo z powodu panowania królowej Marii. Franklin wyjaśnił, jak jego rodzina przyklejała angielską Biblię pod wspólnym stołkiem. Robili to, by móc łatwo ukryć Biblię w razie kontroli policji religijnej.

Odejście Franklina od pracy na rzecz rodziny

Od 10 roku życia Franklin był zabierany ze szkoły, aby pracować dla swojego ojca, Josiaha. Stało się tak częściowo dlatego, że mimo inteligencji Franklina, nie radził on sobie w szkole. Franklin nienawidził handlu ojca, polegającego na chandlowaniu łoju i gotowaniu mydła. Ojciec postanowił więc zachęcić Franklina do obserwowania innych robotników posługujących się narzędziami, aby pomóc mu w znalezieniu zawodu, który sprawiłby mu przyjemność. To ostatecznie stało się podstawą naturalnej ciekawości Franklina i jego zdolności do konstruowania maszyn do przeprowadzania własnych eksperymentów naukowych.

Po namyśle Benjamin zdecydował się pracować jako czeladnik u swojego brata, Jamesa, który był drukarzem w Bostonie. Franklinowi bardzo podobał się ten fach, po części dlatego, że był otoczony książkami i pisaniem. Wykorzystał ten czas jako inspirację do doskonalenia własnego stylu pisania poprzez studiowanie Spectatora. The Spectator był publikacją w latach 1700-tych autorstwa Josepha Addisona i Sir Richarda Steele'a. Ta miłość do czytania to coś, co rozwijał od najmłodszych lat. Niektóre z jego ulubionych książek to: Żywoty Plutarcha, Essay on Projects Daniela Defoe i Essay to Do Good Cotton Mathera. Ta praktyka tylko jeszcze bardziej rozwinęła miłość Franklina do czytania, ponieważ miał teraz dostęp do lepszych książek. Przez większość nocy siedział i czytał.

Pasja Franklina do pisania i debatowania ujawnia się

"Czytanie było jedyną rozrywką, na którą sobie pozwalałam"

- Benjamin Franklin

Pisanie

Jego zawód i zamiłowanie do czytania zainspirowały go do napisania własnego anonimowego pisma. Franklin przyklejał ją nocą pod drzwiami drukarni swojego brata. Jego brat i jego przyjaciele pochwalili to wypracowanie i postanowili opublikować je w Courant. To zmotywowało Franklina do napisania kolejnych esejów, które później zostały zatytułowane esejami "Silence Dogood". Dowiedziawszy się, że Benjamin jest autorem tych esejów, James był wściekły. Doprowadziło to do tego, że Benjamin w wieku szesnastu lat uciekł do Filadelfii. 

Franklin upodobał sobie również poezję w czasie pracy u brata, pisząc dwa wiersze i jedną piosenkę żeglarską. Benjamin Franklin przyznał, że te wiersze były niezadowalające i że szczęśliwie uniknął zostania poetą, ponieważ jego ojciec, Josiah, nie pochwalał poetów. Josiah uważał, że poeci są na ogół żebrakami.

Debatując nad

Benjamin Franklin, oprócz tego, że przez krótki czas zajmował się poezją, bardzo lubił także debatować. Miał jednego szczególnego przyjaciela, Johna Collinsa, który był szczególnie inteligentny i elokwentny w swoich argumentach. Benjamin lubił w tym czasie debatować z Johnem. Benjamin sugerował jednak, że jego syn William powinien unikać naśladowania paskudnych nawyków, które Benjamin miał w tym wieku. Jedna z debat, którą Benjamin wspomina jako szczególnie podzieloną, dotyczyła stosowności kształcenia kobiet. Collins uważał, że jest to niewłaściwe. Franklin, wyprzedzając swoje czasy, przyjął przeciwny pogląd. Ponownie, ojciec Benjamina przeczytał literowe debaty i zwrócił uwagę, że Benjaminowi brakowało elegancji wypowiedzi, którą miał Collins. Benjamin zgodził się z ojcem i to zmotywowało go do zostania lepszym pisarzem. Benjamin opuszczał nabożeństwa w kościele, aby móc przepisywać w stylu Samuela Johnsona, pisarza w The Spectator. Używał tych ćwiczeń z przepisywania, aby zidentyfikować małe obszary, w których mógłby poprawić pracę Johnsona. Benjamin zakochał się również w metodzie sokratejskiej. Metoda ta pozwoliła mu odejść od bycia kłótliwym i stać się, według jego własnych słów, "pokornym pytającym i wątpiącym". 

Wegetarianizm

Innym sposobem, w jaki Benjamin Franklin był skłonny rzucić wyzwanie normie społecznej swoich czasów, był jego wegetarianizm. W wieku 16 lat Franklin przeczytał książkę autorstwa Tryona. Książka ta zalecała wegetariański styl życia oparty na mantrze pacyfizmu i niestosowania przemocy wobec wszystkich gatunków. To przekonało Benjamina do zostania wegetarianinem. Jego brat James uznał to za niewygodne. Jednak Benjaminowi taktycznie udało się zdobyć połowę pieniędzy, które James wydawał co tydzień na swoje jedzenie. Stąd Benjamin mógł sam kupować i przygotowywać swoje jedzenie, a drugą połowę przeznaczał na zakup książek. Franklin założył sektę religijną z Keimerem, swoim szefem. Franklin był skłonny zaakceptować pewne punkty, z którymi się nie zgadzał, w tym nie golenie się i utrzymywanie siódmego dnia tygodnia jako szabatu. Zaakceptował te punkty tak długo, jak Keimer zgodził się, że wegetarianizm jest częścią religii. Keimer zgodził się, ale zrezygnował po 3 miesiącach, gdy postanowił zamówić całą pieczoną świnię.

Lata poprzedzające rewolucję

Pozostając w druku, Benjamin otrzymał pracę u Keimera. Następnie został okłamany przez gubernatora, Sir Williama Keitha. William Keith zaoferował pomoc w ustanowieniu Benjamina jako jedynego drukarza. 

Benjamin zostaje jednak w Londynie bez pieniędzy i środków na powrót do Ameryki. Udaje mu się znaleźć pracę w innej drukarni, Wattsa. Ta drukarnia pozwala mu nawiązać kilka ważnych znajomości i zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby wrócić do Ameryki ze swoim przyjacielem, panem Denhamem, który zapewni mu pracę po powrocie do Ameryki. Po tym jak Denhamn odchodzi, a drugi stint z Keimerem nie działa, Franklin postanawia założyć własny biznes. Wraz ze swoim partnerem biznesowym, Hugh Meredithem, odnoszą względny sukces i otrzymują kontrakt na druk papierowych pieniędzy. W tym czasie biznes się rozwija, a Franklin poślubia swoją ukochaną z dzieciństwa, Deborah Read. 

Oprócz prowadzenia działalności gospodarczej Franklin założył bardzo wpływowy "klub dżentelmenów" zwany Junto. Towarzystwo Franklina różni się znacznie od współczesnych klubów dżentelmenów i opiera się na debatach o charakterze filozoficznym i naukowym. Towarzystwo współpracuje przy tworzeniu subskrypcyjnej biblioteki książek o tematyce filozoficznej i naukowej. 

W tym momencie ta część książki się kończy, a Franklin zaprzestaje pisania z powodu wybuchu rewolucji amerykańskiej. Cytując autobiografię Franklina, "The Affairs of the Revolution occasion'd the Interruption". 

Część 2

Druga połowa autobiografii Benjamina Franklina jest napisana na podstawie pochwał i zachęty od innych. Po pierwsze, niejaki Abel James napisał do Franklina, gdy ten mieszkał w Passy we Francji. Napisanie tego listu było niebezpieczne ze względu na możliwość dostania się go w ręce Brytyjczyków. Jednak pasja Abla Jamesa do pracy Franklina przekonała go do podjęcia ryzyka. Opisał on, jak ta praca musi być kontynuowana i rozpowszechniana wśród mas. Tę kwestię podniósł również Benjamin Vaughan. Vaughan uważał, że Franklin powinien zakończyć pracę nad historią swojego życia z trzech powodów: 

1. Jego życie jest niezwykłe.
2. Jest to cenny utwór dla fundamentów nowo powstałych Stanów Zjednoczonych.
3. Dzięki niej mężczyźni przyszłości będą mogli uczyć się od godnego uwagi przykładu Franklina, w szczególności poprzez przestrzeganie "szlachetnej zasady i przykładu samokształcenia".

Ta połowa książki skupia się mocno na przekonaniach i cnotach Franklina w tym czasie. Dodatkowo, ta połowa przeplata te przekonania z wydarzeniami z jego życia. 

Lista cnót Franklina

"Tylko naród cnotliwy jest zdolny do wolności. W miarę jak narody stają się skorumpowane i podstępne, mają większą potrzebę panów."

- Benjamin Franklin

Religia

W tej połowie autobiografii Franklin mówi o liście cnót, na których skupia się codziennie. Choć wierzy w Boga, nie chodzi do kościoła i decyduje się na samodzielną modlitwę. Nie wierzy, że uczy się cnót moralnych dzięki kaznodziejom w niedzielę. Zamiast tego opracował listę cnót opartą na ograniczaniu krzywdy innych. Uważał, że najlepszym sposobem służenia Bogu jest czynienie dobra człowiekowi. Stwierdził, że działania nie są niemoralne dlatego, że religie ich zabraniają, ale te religie zabraniają ich dlatego, że same działania są krzywdzące. Miał nadzieję, że w końcu opublikuje te cnoty pod tytułem Sztuka cnoty, ale to nigdy nie nastąpi. 

Trzynaście cnót

Franklin dążył do moralnej doskonałości i doskonalenia się poprzez opracowanie definicji swoich trzynastu cnót:

1. Temperance
2. Cisza
3. Zamówienie
4. Rezolucja
5. Frugality
6. Branża
7. Szczerość
8. Sprawiedliwość
9. Moderacja
10. Czystość
11. Tranquility
12. Chastity
13. Pokora

Zamiast skupiać się na każdej z nich w jednym czasie, Franklin skupiał się na jednej cnocie tygodniowo przez 13 tygodni. Kolejność tych cnót jest również celowa. Wierzył, że sukces w jednej cnocie w tej kolejności będzie wspierał sukces następnej cnoty. Tworzył wykresy wokół tych cnót, śledząc wszystkie swoje porażki w każdej sferze cnoty za pomocą kropki. Chciał w końcu mieć wykres wolny od wszelkich znaków. 

W chwili pisania tej połowy Franklin uważa, że całe jego szczęście opiera się na realizowaniu tego planu cnót. Konkretnie, uważa, że zawdzięcza mu:

• Zdrowie dla jego umiarkowania.
• Wczesny sukces dla jego Przemysłu.
• Zaufanie jego kraju do Szczerości i Sprawiedliwości.
• Jego równomierność temperamentu i wesołość do wszystkich cnót.

Harmonogram dzienny

Franklin przedstawił również zarys swojego planu dnia, oparty na jednym z jego notatników. Porządek dnia przedstawia się tak:

1. Wstań o 5 rano Myj, zwróć się do "Potężnego Dobra" i zapytaj "Co dobrego mam zrobić tego dnia?".
2. Praca w godzinach 8.00 - 12.00.
3. Poświęć dwie godziny na lunch i przejrzyj swoje rachunki.
4. Praca w godzinach od 14.00 do 18.00.
5. Odkładaj rzeczy na właściwe miejsca. Posłuchać muzyki lub "zająć się dywersją". Zbadaj dzień i zapytaj "Co dobrego dziś zrobiłem?".

Część 3

Część 3 autobiografii opiera się o pięć lat później od zakończenia części 2.

W tym czasie Franklin mieszkał w Filadelfii. Miał własną gazetę "Pennsylvania Gazette" i napisał książkę "Poor Richard's Almanac". Obie te pozycje odniosły ogromny sukces. W swojej publicystyce odmawiał umieszczania oszczerstw, plotek, a nawet prywatnych porachunków. Inni drukarze nie byli tacy i próbowali wykorzystywać takie podejście dla zysku. Koncepcje Franklina dotyczące religii nadal się rozwijały. Spotkał dwóch kaznodziejów, którzy pomogli mu rozwinąć jego myśli dotyczące cnót: Samuela Hemphilla i George'a Whitefielda. 

Franklin nie przestaje być innowatorem

Jednym z największych atutów Franklina była jego zdolność do wprowadzania innowacji. Wynalazł piorunochron, który chroni budynki przed uderzeniem pioruna. Następnie, jako sposób na rozwiązanie własnych problemów ze wzrokiem, Franklin wynalazł soczewkę dwuogniskową.

• Zapisz

• Zapisz

W tym czasie Franklin nadal wywierał wpływ na to, jak będzie wyglądało przyszłe amerykańskie społeczeństwo. Franklin założył pierwszą amerykańską straż pożarną. Franklin został też urzędnikiem Zgromadzenia Ogólnego i poczmistrzem. Dochodzi do wniosku, że Pensylwania potrzebuje lepszego wojska i lepszej instytucji szkolnictwa wyższego. Pisze na te tematy "Plain Truth" i te idee mają duży wpływ na sposób, w jaki milicja w Pensylwanii się zachowuje. Otrzymuje propozycję zostania pułkownikiem, ale ją odrzuca.

Towarzystwo Franklina

Jego stowarzyszenie, Junto, rozwijało się i rosło przez całe jego życie. Wraz z Junto stał się założycielem Uniwersytetu Pensylwanii. Ponadto pracował nad stworzeniem pierwszego amerykańskiego szpitala publicznego. Udoskonalił również siły policyjne i stworzył lepszy system odkurzania londyńskich ulic. 

Do tego wszystkiego Franklin wyłożył swoje religijne credo. Wierzył, że istnieje Bóg. Jednak zamiast trzymać się Biblii, Franklin uważał, że najlepszym sposobem służenia temu Bogu jest czynienie dobra człowiekowi. To było credo partii. Franklin miał nadzieję otworzyć partię dla młodych samotnych mężczyzn, którzy mogliby ćwiczyć się w trzynastotygodniowym cyklu cnót. Musiałoby to być zrobione przed dopuszczeniem do członkostwa.

Franklin studiował języki przez całą drugą część swojego życia, ucząc się francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego i łaciny. Zalecał, aby wszyscy Amerykanie byli kształceni w praktycznych językach nowożytnych. Następnie powinni uczyć się języków klasycznych, ponieważ nauka tych pierwszych pomaga w nauce drugich. 

Wpływ Franklina na wojsko

Oprócz swojej książki Plain Truth, Franklin napisał również plan zjednoczenia wszystkich amerykańskich kolonii. Nie poszło to zbyt dobrze i pozostały one zorganizowane przez poszczególne kolonie. Jednakże wybuchła wojna między Anglią a Francją (wojna francusko-indyjska). Następnie Franklin odniósł sukces w wielu propozycjach pozyskania funduszy na obronę kolonii. Odegrał ogromną rolę w organizowaniu wysiłku wojennego. Franklin udzielił również ważnych rad generałowi Edwardsowi Braddockowi w sprawie bitwy pod Monongehela, aby przejąć Fort Duquesne. Braddock nie posłuchał tej rady, co ostatecznie doprowadziło do tego, że Braddock zginął w bitwie. 

Następnie Franklin pomagał w budowie fortów w Pensylwanii w celu obrony przed rdzennymi Amerykanami. Następnie zostaje odznaczony jako pułkownik, ale odrzuca stanowisko generała. 

Naukowy sukces Franklina

"Abyśmy, skoro czerpiemy wielkie korzyści z wynalazków innych, cieszyli się ze sposobności służenia innym przez jakikolwiek nasz wynalazek; a to powinniśmy czynić swobodnie i hojnie".

- Benjamin Franklin

Franklin wyróżniał się także naukowo. Został członkiem Royal Society na podstawie swoich eksperymentów i teorii dotyczących podobieństwa między błyskawicą a elektrycznością. Początkowo były one wyśmiewane przez Towarzystwo Królewskie, ale później musieli za to przepraszać. Prace Franklina zostały przetłumaczone na wiele języków, a teorie zostały powszechnie przyjęte przez naukowców Europy. Doprowadziło to do tego, że Towarzystwo Królewskie naprawiło swoje krzywdy, przyznając mu w 1753 roku złoty medal Sir Godfreya Copleya. 

Dodatkowo Franklin wynalazł piec Franklin, kominek z metalową okładziną używany do dziś.

• Zapisz

Dzięki swoim zasługom naukowym Franklin otrzymał honorowe stopnie naukowe na Harvardzie i Yale. Po tych osiągnięciach został następnie Generalnym Poczmistrzem Ameryki. 

Był również skłonny zaakceptować nowatorskie w tym czasie pomysły, o ile miały one wagę dowodów. Na przykład w swojej autobiografii radził wszystkim, którzy mają dzieci, aby je zaszczepili. Stało się tak z powodu śmierci jednego z jego synów na ospę w wieku czterech lat. W tamtych czasach byłaby to opinia kontrowersyjna. 

Ostatni wkład Franklina

Ostatni fragment, o którym mówi autobiografia Franklina, dotyczy wygrania przez niego pierwszej potyczki podczas pełnienia funkcji agenta Pensylwanii w Anglii. Autobiografia kończy się zatem podobnie jak cała jej treść. Wpływ Franklina był międzynarodowy i branżowy.

W 1757 roku Autobiografia urywa się. Ostatecznie pozostaje niedokończona, ale jej treść i działania, o których mówi, do dziś wywierają znaczący wpływ. Pisane w trzech różnych czasach i w trzech różnych miejscach, Franklin pisał to dzieło aż do śmierci. 1771 w Anglii. 1783 we Francji. 1788 w Ameryce. 

---

Jeśli masz opinie na temat tego podsumowania lub chciałbyś się podzielić tym, czego się nauczyłeś, skomentuj poniżej.

Jesteś nowy w StoryShots? Pobierz wersje audio i animowane tego streszczenia oraz setek innych bestsellerowych książek z dziedziny literatury faktu w naszej darmowa aplikacja z najwyższej półki. Apple, The Guardian, The UN i Google uznały ją za jedną z najlepszych na świecie aplikacji do czytania i nauki.

Aby zagłębić się w szczegóły, zamów książka lub kupić audiobook za darmo.

Streszczenia książek powiązanych

• Długi marsz do wolności przez Nelsona Mandelę
• Gandhi przez Mahatmę Gandhiego
• Medytacje przez Marka Aureliusza
• Lekcje z historii Ariel Durant i Will Durant
• Skrzydła ognia przez Abdula Kalama
• Sztuka Wojny autorstwa Sun Tzu
• Jak zniszczyć Amerykę w trzech prostych krokach przez Bena Shapiro

Total Recall Arnold Schwarzenegger i Peter Petre

• Zapisz