Het leven wordt druk. Heeft worden stof heeft verzameld op je boekenplank? Pak in plaats daarvan nu de belangrijkste ideeën op. Dit is nog maar een tipje van de sluier. Als je het boek nog niet hebt, bestel het dan hier of de gratis luisterboek op Amazon voor de sappige details.

Hier zijn de belangrijkste inzichten en de boekbespreking van Becoming:

Over Michelle Obama

Michelle Obama is een Amerikaanse advocate en schrijfster. Michelle, opgegroeid in Chicago, is afgestudeerd aan Princeton University en Harvard Law School. Na gewerkt te hebben voor verschillende advocatenkantoren en non-profits, was Michelle's meest invloedrijke rol van 2009 tot 2017 als First Lady van de VS. Tijdens haar verblijf in het Witte Huis was zij een voorvechtster van armoedebestrijding, onderwijs, voeding, lichaamsbeweging en gezonde voeding.

Inleiding

worden is de memoires van Michelle Obama, voormalig First Lady van de VS. Het boek verscheen in 2018. Het gaat diep in op haar opvoeding en de impact daarvan op haar verdere leven. Het boek legt uit hoe Michelle haar stem vond. Becoming geeft haar lezers inzicht in Het Witte Huis en hoe het was om een zeer impactvolle volksgezondheidscampagne te leiden terwijl ze moeder was. Michelle Obama beschrijft het schrijven van dit boek als een "zeer persoonlijke ervaring".

Een zeer invloedrijk boek, Becoming verkocht meer exemplaren dan enig ander boek in de VS in 2018. Nog opmerkelijker is dat Becoming slechts 15 dagen voor het einde van 2018 werd uitgebracht. Het verkocht in die korte tijd meer boeken dan enig ander boek uit 2018 in dat hele jaar had. Het boek is opgedeeld in 24 hoofdstukken, maar is uiteindelijk verdeeld in drie delen. Het eerste deel is getiteld Becoming Me en richt zich op Michelle's vroege leven. Becoming Us gaat in op haar opleiding, de ontmoeting met Barack Obama en het begin van Baracks politieke carrière. Becoming More sluit af met gedachten over Baracks presidentschap, Michelles Let's Move-campagne en haar rol als "hoofdmoeder". Ook deze samenvatting van het boek zal in deze drie delen worden onderverdeeld. Elk deel wordt gevuld met de meest impactvolle ervaringen, gedachten en conclusies van Michelle Obama. 

StoryShot #1: Michelle's eerste jaren in Chicago

Michelle Robinson werd in 1968 geboren in de South Side van Chicago. Ze groeide op in een stenen bungalow van de tante van haar moeder. Michelle herinnert zich de nationale rellen als reactie op de moord op Martin Luther King Jr. Ze begreep nauwelijks wat er toen in haar buurt gebeurde. Ze was nog zo jong. 

Haar familie was enorm belangrijk voor Michelle Obama toen ze opgroeide in Chicago. Haar moeder leerde haar van jongs af aan lezen. Zij begeleidde Michelle naar de openbare bibliotheek terwijl haar vader als stadsarbeider werkte. Haar vader zorgde ervoor dat zij en haar broer in aanraking kwamen met kunst en jazz. Deze blootstelling aan muziek moedigde Michelle aan om op vierjarige leeftijd piano te leren spelen. 

Muziek zat bij Michelle in de familie, dus ze kon altijd makkelijk piano spelen. Haar oudtante, Robbie, gaf haar les. Deze periode was een van de vroegste voorbeelden van Michelle's sterke karakter. Zij en Robbie botsten vaak tijdens de lessen. Ze dacht er zelfs over om ooit muzikant te worden, maar besloot uiteindelijk voor een advocaat te kiezen. In het boek beschrijft Michelle een herinnering aan hoe ze gewend was geraakt aan de piano van haar oudtante. Ze had een liedje dat ze op Roosevelt University zou uitvoeren perfect ingestudeerd. Maar het unieke van de piano van haar oudtante is dat de middelste C een chip bevat. Op het podium bevroor de jonge Michelle omdat ze de middelste C niet kon vinden op deze nieuwe piano. Toen kwam haar oudtante het podium op en wees het aan. Michelle bracht vervolgens haar lied ten gehore zoals ze aanvankelijk had gehoopt. Dit is slechts één momentopname van hoe hecht Michelle was met haar familie.

StoryShot #2: Chicago's raciale overgang

Een van de opmerkelijke kenmerken van Michelle's opvoeding is dat haar wijk in 1950 96% blank was en in 1981 96% zwart. Zij groeide op in het midden van deze overgang. Ze werd dus omringd door een mengeling van zwarte en blanke gezinnen. Maar steeds meer gezinnen besloten weg te trekken naar de buitenwijken. Deze verhuizing betekende minder subsidie, en het gebied werd beschouwd als een "getto." Michelle en haar familie beschouwden dit gebied nog steeds als hun thuis. 

StoryShot #3: Michelle's scholing

Michelles moeder was een zeer invloedrijke vrouw in de plaatselijke gemeenschap. Zij had ook een grote invloed op Michelle's opvoeding tijdens haar jeugd. In de tweede klas vertelde Michelle haar moeder dat ze een hekel had aan haar klas omdat die vol zat met chaotische kinderen. De leraren kregen de klas niet onder controle en Michelle miste kansen om te leren. Michelles moeder zorgde er ook voor dat de school haar vaardigheden testte. Michelle werd overgeplaatst naar een klas met andere goed presterende kinderen die wel wilden leren. Deze beslissing is mogelijk het meest cruciale in hoe haar leven is verlopen. Ze was op het juiste spoor gezet om op school uit te blinken.

Haar topprestaties op school brachten haar naar de Whitney M. Young High School in Chicago. Een magneetschool, de leraren waren vooruitstrevend en haar medestudenten waren allemaal goed presterende kinderen. Michelle toonde een grote inzet om naar deze school te gaan. Het kostte haar elke dag twee bussen en 90 minuten om op school te komen. Sommige van haar medeleerlingen woonden in hoge flats vlak bij de school en droegen designertassen. Michelle legt in het boek uit hoe alles hun zo moeiteloos afging. Ondanks dat ze twijfelde of ze er wel bij paste, hield ze haar hoofd koel en haalde ze uitstekende cijfers. 

StoryShot #4: Princeton University en het vinden van een geweldige mentor

Tijdens haar schooltijd blonk Michelle uit op academisch gebied, maar was ze ook betrokken bij de verenigingen van de school. Ze was de gekozen penningmeester van de klas. Michelle was ook lid van de National Honor Society en ze was goed op weg om in de top 10% van haar klas te eindigen. Toch vertelde haar studieadviseur haar dat ze misschien niet "Princeton-materiaal" was. Vooraf was ze enthousiast over het vooruitzicht van Princeton. Haar broer, Craig, was naar Princeton gegaan, en ze dacht dat ze zich bij hem zou kunnen voegen. Deze adviseur had haar vertrouwen kunnen breken. In plaats daarvan irriteerden ze haar en zorgden ervoor dat ze zich nog meer wilde inschrijven voor Princeton. Dat deed ze, en ze werd toegelaten.

Bij haar aankomst in Princeton herinnert Michelle zich de ervaring een van de weinige niet-blanke mensen te zijn. Dit was ongemakkelijk. Zo was minder dan 9% van de studenten in haar eerste klas zwart. Desondanks genoot ze van haar tijd in Princeton. Ze vond een gastvrije gemeenschap en een fantastische mentor.

In Princeton was Michelle's mentor een van de leiders van het Centrum voor de Derde Wereld. Dit centrum is sindsdien omgedoopt tot het Carl A. Fields Center for Equality and Cultural Understanding. Haar naam was Czerny Brasuell, een energieke New Yorkse die een sterke zwarte vrouw en een werkende moeder was. Tijdens haar verblijf in Princeton werd Michelle zowel Czerny's assistente als haar protegé. Czerny moedigde Michelle zelfs aan om een naschools programma voor de kinderen van zwarte faculteits- en personeelsleden op te zetten. Haar toekomst werd beïnvloed door Czerny, die haar inspireerde om in de toekomst een werkende moeder te worden. 

Na haar studie sociologie begon Michelle na te denken over Harvard Law School. 

StoryShot #5: Naar Harvard Law School gaan en Barack Obama ontmoeten.

Michelle besloot Harvard Law School na te streven en deed vervolgens haar LSAT-test. Ze geeft toe dat ze nooit heeft nagedacht over wat ze zou willen doen. Michelle ging rechtstreeks van Princeton naar Harvard Law School. Ze genoot van haar tijd op Harvard Law School, maar het is de periode daarna die haar leven heeft gevormd. 

Na haar afstuderen aan Harvard in 1988 verhuisde Michelle terug naar Chicago om voor het advocatenkantoor Sidley & Austin te gaan werken. Daar ontmoette ze een jonge rechtenstudent, Barack Obama. Hij straalde onmiddellijk zelfvertrouwen en zelfstandigheid uit. In tegenstelling tot Michelle had hij tussen Columbia en Harvard Law School een paar jaar de tijd genomen om te beslissen wat hij wilde worden. 

Michelle had van Barack gehoord voordat ze hem had ontmoet. Hij maakte een fantastische indruk op iedereen met wie hij sprak. Ook de professoren op Harvard noemden hem de meest begaafde student die ze ooit hadden gezien. Michelle bleef destijds sceptisch over deze man, Barack. Haar ervaring was dat professoren "gek" werden van elke halfslimme zwarte man in een mooi pak. 

Michelle ontmoette eindelijk Barack. Haar taak bij Sidley & Austin bestond erin veelbelovende rechtenstudenten te ontmoeten en hen aan te moedigen bij het kantoor te komen werken wanneer ze afstudeerden. Toen ze Barack ontmoette, besefte ze dat ze hem niet veel advies kon geven. Barack had een time-out genomen en was dus ervarener en volwassener dan de studenten die Michelle gewoonlijk adviseerde. Ze herinnert zich dat mensen op het kantoor Barack om advies vroegen over zaken. 

Haar vrienden waren enorm onder de indruk toen ze hem ontmoetten. Ze moedigden haar aan het roken van Barack door de vingers te zien en met hem uit te gaan. Na hun eerste kus verdwenen alle twijfels over haar toekomstige echtgenoot. 

StoryShot #6: Het huwelijk van Michelle en Barack en de ontwikkeling van hun carrière

De relatie tussen Michelle en Barack ontwikkelde zich snel. Michelles broer was zeer lovend over Barack, vooral omdat Barack een behoorlijke basketballer was. Michelles broer was basketballer aan de universiteit en vervolgens basketbalcoach. Craig, Michelle's broer, had een enorme invloed op haar. Zijn bevestiging hielp de relatie te blijven bloeien. 

Barack werd de eerste zwarte redacteur voor de Harvard Law Review, waardoor ze een tijdje apart moesten wonen. Barack kon toen naar Chicago verhuizen om bij Michelle te gaan wonen. Gedurende hun eerste jaren in Chicago kreeg Barack vele banen aangeboden. Maar hij bleef bedachtzaam en bedachtzaam en verkoos in plaats daarvan gemeenschapswerkplaatsen boven goedbetaalde advocatenkantoren. In die tijd overwoog Michelle haar werk bij Sidley & Austin te verruilen voor een persoonlijke baan. Ze wilde niet meer voor bedrijven werken, maar mensen helpen. 

In 1991 ontmoette Michelle Valerie Jarrett, iemand die haar hielp bij de overgang van haar carrière. Valerie zou uiteindelijk een levenslange vriendin van Michelle worden. Valerie was ook een ontevreden advocate geweest en wilde werken met en mensen helpen. Ze had voor het kantoor van de burgemeester gewerkt. Valerie gebruikte deze kans om Michelle aan een baan te helpen als assistente van de toenmalige burgemeester, Richard Daley, Jr. 

In oktober 1992 trouwden Michelle en Barack. Het jaar daarop werkte Michelle aan een initiatief dat Public Allies heette en gebruikte deze ervaring om een functie op het stadhuis te krijgen. Enkele jaren later ontstond de functie van uitvoerend directeur voor een non-profitorganisatie. Deze organisatie bracht veelbelovende jongeren in contact met mentoren die in de publieke sector werkten. Dit was een passende baan voor Michelle, omdat ze vond dat burgergerichte mentoren haar sterk hadden beïnvloed. 

StoryShot #7: Michelle stond aanvankelijk niet te springen om Barack's politieke ambities.

Michelle begreep dat Barack mensen voor zich kon winnen. Ze herinnert zich dat hij in de kelder van een kerk sprak voor een klein publiek van vrouwen die zich zorgen maakten over hun gemeenschap. Barack moedigde hen aan tot politiek engagement door te stemmen of door contact op te nemen met plaatselijke vertegenwoordigers. Aan het eind schreeuwden de vrouwen "Amen!". Michelle was echter niet de enige die zijn politieke potentieel opmerkte. Het Chicago Magazine merkte Baracks fantastische werk aan de Project VOTE! campagne en stelde voor dat hij zich verkiesbaar zou stellen. Barack was daar op dat moment niet van gediend en wilde in plaats daarvan een boek schrijven met de titel Dreams From My Father. Dit boek werd in 1995 gepubliceerd met behoorlijke kritieken maar onbeduidende verkoopcijfers. Het was gebaseerd op Baracks ongewone levensverhaal van opgroeien tussen Indonesië en Hawaï. 

In 1995 gaf Barack les in racisme en recht aan de Universiteit van Chicago. In dat jaar werd hij ook benaderd om een carrière in de politiek te beginnen. Er zou een nieuwe zetel vrijkomen in de buurt van Michelle en Barack. Michelle was niet enthousiast over dit vooruitzicht. Zij meende dat Barack meer invloed zou kunnen hebben door voor een non-profit organisatie te werken dan in de Senaat. Barack luisterde naar deze ideeën, maar besloot er toch voor te gaan. Barack geloofde dat hij een positieve invloed op de politiek kon hebben. 

StoryShot #8: Met politiek kwamen persoonlijke politieke aanvallen

Naarmate Baracks politieke carrière zich ontwikkelde, waren persoonlijke aanvallen onvermijdelijk. Barack en Michelle verschilden echter in hun vermogen om met deze aanvallen om te gaan. Barack had een opmerkelijk vermogen om ze gewoon te laten gaan. Michelle had er moeite mee. Zij heeft een zelfverklaarde behoefte om aardig gevonden te worden en kon kwetsende opmerkingen niet zomaar naast zich neerleggen zoals Barack dat kon. 

Een voorbeeld hiervan is toen Barack zich kandidaat stelde voor een zetel in het Huis van Afgevaardigden van het Amerikaanse Congres. Michelle en Barack hadden nu een kind, Malia. Malia was bijzonder dierbaar omdat het stel moeite had om zwanger te worden en gebruik moest maken van in-vitrofertilisatie. De persoonlijke aanvallen hielden verband met een gebeurtenis toen Malia een ernstige oorontsteking kreeg terwijl het gezin op vakantie was. Tegelijkertijd kondigde de senaat van Illinois een spoedstemming aan over een belangrijke wapenwet. Barack had hard gevochten om dit wetsvoorstel erdoor te krijgen, en het was het onderwerp van een enorm debat. Maar Barack kon niet stemmen omdat hij zijn gezin bijstond om Michelle te helpen voor Malia te zorgen. 

De aanvallen volgden echter op deze beslissing. Een lokale krant noemde iedereen die deze stemming had gemist "laffe schapen." De oppositionele democraat beschuldigde Obama ervan "zijn kind te gebruiken als excuus om niet te gaan werken." Barack verloor de voorverkiezing, maar bleef in de senaat. Vervolgens werd hun tweede kind geboren, nog een meisje, Sasha. 

StoryShot #9: Michelle was ook sceptisch over Barack's kandidatuur voor de Senaat en het presidentschap, maar toen veranderde de situatie.

Michelle was al sceptisch over Baracks politieke carrière, waardoor hij veel gezinstijd miste. Ze was nog sceptischer over het vooruitzicht dat Barack zich kandidaat zou stellen voor de Amerikaanse Senaat. Michelle liet hem alleen toe omdat ze stiekem betwijfelde of hij het zou winnen. Niet omdat ze twijfelde aan zijn capaciteiten, maar omdat hij onlangs een voorverkiezing had verloren. Michelle liet Barack beloven dat als hij zijn race voor de Senaat zou verliezen, hij de politiek moest opgeven. Hij zou een andere manier moeten vinden om de wereld positief te beïnvloeden. 

Gelukkig voor Barack stapte de Republikeinse tegenstander uit de race. In hetzelfde jaar, 2004, vroeg de Democratische presidentskandidaat Barack om een toespraak te houden. Zijn toespraak had veel impact. Vooraf hadden niet veel mensen van hem gehoord. Na afloop zei onder meer een commentator van NBC dat ze "zojuist de eerste zwarte president hadden gezien."

Bij de volgende verkiezing stelde Barack zich kandidaat voor het presidentschap. Dit tijdperk betekende een verandering in het hart van Michelle. Haar eerdere scepsis veranderde toen ze op een bitter koude dag in Illinois 15.000 mensen zag opdagen voor de aankondiging. Ze wist dat ze voor deze mensen moest opdagen en haar man moest steunen, die voor hen een baken van hoop was. 

StoryShot #10: Veiligheid Witte Huis

Michelle legt uit hoe Barack als president eenvoudige taken ingewikkelder maakte. Zo ook hun beveiliging. Barack Obama kreeg eerder dan elke andere kandidaat in de geschiedenis een veiligheidsdienst. Er waren ernstige bedreigingen tegen hem en de familie geuit. 

Zoals altijd was de beveiliging in het Witte Huis hoog. Barack en Michelle waren bereid onvoldoende privacy en autonomie in hun leven te accepteren voor het goede dat zij deden. Toch wilden ze niet hetzelfde voor hun kinderen. Dus probeerden ze alles zo normaal mogelijk te maken voor de meisjes. Ze vonden een mooie school voor hen en zorgden ervoor dat Malia en Sasha wisten dat het hun thuis was, ondanks de monumentale omvang van het Witte Huis. Michelle vertelde hen vaak dat ze in de gangen mochten rondrennen en spelen. Ze mochten ook in de voorraadkast snuffelen naar snacks.

StoryShot #11: Kinderen opvoeden in het Witte Huis

Michelle wilde ook dat Sasha en Malia gezonde vriendschappen zouden ontwikkelen. Ze gaf prioriteit aan een betrouwbaar systeem om vrienden het Witte Huis te laten bezoeken. In het Witte Huis moesten alle bezoekers hun sofinummer door de autoriteiten laten controleren voordat ze binnenkwamen. Dit betekende dat vrienden konden komen, maar ze konden niets spontaan doen. Ze konden bijvoorbeeld niet even naar de plaatselijke ijssalon. Sasha en Malia vonden het leven in het Witte Huis wel leuk. Michelle herinnerde zich hoe opgelucht ze was toen ze beiden een dienblad uit de keuken leenden. Ze gebruikten dit dienblad om op de South Lawn van een besneeuwde helling af te glijden. Dit is de normaliteit waar ze op hoopte voor haar kinderen. 

Niet te vergeten, familie maaltijden waren nu een hoofdbestanddeel van het leven omdat er geen pendelen meer was voor Barack.

StoryShot #12: Michelle gebruikte deze tijd om het verschil te blijven maken

Zoals ze haar hele leven had gedaan, maakte Michelle gebruik van haar omstandigheden om te proberen een verschil te maken. Hillary Clinton had haar advies gegeven over de mogelijke valkuilen van een te grote betrokkenheid bij de agenda van de regering. Hillary had haar juridische achtergrond. Ze ontdekte dat het niet goed ging als ze deze ervaring gebruikte om beleid te bepalen wanneer deze kwesties op één lijn lagen met de regering. 

Dus ging Michelle op zoek naar haar eigen ondernemingen. Ten eerste begon ze een tuin in het Witte Huis. Dit maakte het Witte Huis meer als thuis. Maar het belangrijkste onderdeel van deze tuin waren de gezonde groenten en fruit. Gezonde voeding was de kern van haar belangrijkste verwezenlijking als First Lady. Dit was haar Let's Move! initiatief. Het initiatief werd opgezet om obesitas bij kinderen aan te pakken, die in de 30 jaar daarvoor verdrievoudigd was. 

De Let's Move! campagne bestond uit vier stappen:

1. De ouders kregen informatie over gezonde voedingsopties.
2. Het eten op school werd gezonder gemaakt.
3. Gezond voedsel werd gebracht naar de vele landelijke en stedelijke gebieden met een tekort aan vers fruit en verse producten.
4. Het initiatief was bedoeld om kinderen actiever te maken en dagelijks calorieën te verbranden.

De campagne was vanaf het begin succesvol. Na tien weken was in het Witte Huis 90 pond geoogst. Deze producten werden gebruikt in de dagelijkse maaltijden in het Witte Huis. Schoollunches verminderden hun gebruik van zout en suiker. Tegelijkertijd verplichtte de American Beverage Association zich tot het maken van transparantere ingrediëntenetiketten. Ten slotte stemden grote televisiestations ermee in om tijdens kinderprogramma's aankondigingen over het initiatief uit te zenden. Michelle had in zo'n korte tijd een enorm verschil gemaakt. 

StoryShot #13: Een traumatische aanval op het Witte Huis

Michelle legt in haar boek uit hoe Baracks tweede termijn veel gemakkelijker was. De familie had zich beter aangepast aan de protocollen en het Witte Huis leek meer op thuis. Dit betekende echter niet dat de veiligheidsrisico's verdwenen waren. Michelle herinnert zich de winter van 2011 toen een schutter met een halfautomatisch geweer het vuur op het Witte Huis opende. Deze afschuwelijke gebeurtenis herinnerde haar aan de onzekerheid van een verblijf in het Witte Huis en aan de veiligheidsmaatregelen die werden genomen. In de maanden voordat reparaties konden worden uitgevoerd, zat er een flinke deuk in het kogelvrije raam van de kamer waar Michelle vaak zat te lezen. Het herinnerde haar eraan waarom alle protocollen en veiligheidsprocedures bestonden.

StoryShot #14: Michelle is trots op haar prestaties

Michelle besluit het boek met de mededeling dat ze trots is op wat ze als First Lady heeft kunnen bereiken. Gedurende haar tijd in het Witte Huis bleef ze zich afvragen of ze wel goed genoeg was. Ze geloofde nu dat ze dat was. Het Let's Move! programma bracht gezondere schoollunches naar 45 miljoen kinderen. Haar initiatief Joining Forces hielp 1,5 miljoen veteranen en hun echtgenoten aan een baan. Ondertussen bracht haar Let Girls Learn initiatief miljarden dollars bijeen om meisjes wereldwijd toegang tot scholen te geven. Dit onderwijs moedigde vrouwelijke empowerment aan.

De meest trotse momenten van haar en haar man zijn echter de opvoeding van haar twee dochters. Malia en Sasha zijn beiden inmiddels afgestudeerd. Barack en Michelle besloten in Washington te blijven wonen nadat ze hun ambt hadden neergelegd. Dat deden ze om hun dochters te laten afstuderen met de vrienden die ze de afgelopen acht jaar hadden gemaakt. 

Laatste StoryShots beoordeling en analyse

worden is een verkenning van het leven van Michelle Obama. Het begint met haar jeugd en eindigt met haar nalatenschap als First Lady. Dit boek biedt een uniek inzicht in hoe Michelle Obama Barack ontmoette, maar ook een inzicht in de vreugde en ontberingen die gepaard gaan met het presidentiële gezin.

Beoordeling

Wij beoordelen worden 4.1/5. Wat vind jij van Michelle Obama's memoires?

PDF, gratis luisterboek en animatie

Dit was het topje van de ijsberg. Om in de details te duiken en de auteur te steunen, bestel de boek of krijg het audioboek gratis op Amazon.

Heb je genoten van de lessen die je hier hebt geleerd? Reageer hieronder of deel om te laten zien dat je het belangrijk vindt.

Nieuw bij StoryShots? Krijg de PDF, gratis audio en geanimeerde versies van deze analyse en samenvatting van Becoming en honderden andere best verkochte non-fictie boeken in onze gratis top-ranking app. Het is door Apple, Google, The Guardian en de VN genoemd als een van 's werelds beste lees- en leerapps.

Gerelateerde gratis boeksamenvattingen

• Het licht dat we dragen door Michelle Obama
• The Audacity of Hope door Barack Obama
• Een beloofd land door Barack Obama
• Iets verloren Iets gewonnen door Hilary Clinton
• Kaste door Isabel Wilkerson
• De Autobiografie van Martin Luther King door Martin Luther King Jr.
• De Autobiografie van Malcolm X door Malcolm X
• Hoe een antiracist te zijn door Ibram X. Kendi
• Long Walk to Freedom door Nelson Mandela
• Born a Crime door Trevor Noah
• Wat ik zeker weet door Oprah Winfrey
• Can't Hurt Me door David Goggins
• Gandhi door Mahatma Gandhi
• Witte Breekbaarheid
• Hoe een antiracist te zijn
• Verduistering