Een Autobiografie

Inhoud Toon

Het leven wordt druk. Heeft Gandhi stof heeft verzameld op uw boekenplank? Pak in plaats daarvan nu de belangrijkste ideeën op.

We zijn nog maar aan het oppervlak. Als je het boek nog niet hebt, bestel dan de boek of de gratis luisterboek om de sappige details te horen.

Synopsis

The Story of My Experiments with Truth is de autobiografie van Mahatma Gandhi. Het boek behandelt Gandhi's vroege leven tot 1921, toen hij begin 50 was. Aanvankelijk werd het boek geschreven in wekelijkse afleveringen. Van 1925 tot 1929 publiceerde het tijdschrift Navjivan elke week een nieuw deel van de autobiografie. Deze samenvatting van het boek gaat echter over het laatste werk, dat in 1948 voor het eerst in het Westen werd gepubliceerd.

Over Gandhi

Mahatma Gandhi is een van de meest invloedrijke mensen van de 19e en 20e eeuw. Gandhi was een Indiase advocaat en antikolonialist. Hij gebruikte geweldloos verzet om campagne te voeren tegen het Britse bewind over India. Dit verzet leidde uiteindelijk tot de onafhankelijkheid van India van Groot-Brittannië. Bovendien inspireerde zijn vreedzame aanpak burgerrechtenbewegingen over de hele wereld.

"Als ik wanhoop, herinner ik me dat door de hele geschiedenis heen de weg van de waarheid en de liefde altijd hebben gewonnen. Er zijn tirannen en moordenaars geweest, en voor een tijd kunnen ze onoverwinnelijk lijken, maar uiteindelijk vallen ze altijd. Denk daaraan - altijd." - Mahatma Gandhi

"Je overtuigingen worden je gedachten,
Je gedachten worden je woorden,
Je woorden worden je daden,
Je acties worden je gewoontes,
Je gewoontes worden je waarden,
Je waarden worden je lot." - Mahatma Gandhi

gratis samenvatting en ebook van Gandhi: Een Autobiografie

Gandhi's jeugd

Gekoloniseerd India

Gandhi werd geboren op 2 oktober 1869, in Porbander. Porbander is een kleine kustplaats in het noordwesten van India. Hij werd opgevoed door zijn moeder en vader. Zijn vader was een lokale politicus die werkte voor lokale Indiase prinsen. Zijn beide ouders waren slecht opgeleid. Zo was zijn moeder analfabeet en leerde zijn vader pas op latere leeftijd schrijven. Desondanks waren Gandhi's ouders relatief rijk voor de streek. Vandaar dat Gandhi een goede opleiding kon volgen.

Gandhi werd geboren tijdens het Victoriaanse tijdperk. Dit was een tijd waarin het Britse Rijk op volle toeren draaide. Een van de plaatsen waar zij grote delen van controleerden was Gandhi's geboorteland India. Gandhi beschrijft het rijk als een eigenaardige mengeling van commerciële hebzucht en een poging tot zending. India werd beschouwd als de parel in de kroon van Koningin Victoria's rijk. Deze Britse heerschappij over India werd door de Britten de Raj genoemd. Zij koloniseerden India voor het eerst in de 18e eeuw via de British East India Company. Aan het eind van de 19e eeuw was het prominenter dan ooit. De Britten waren heersers over India geworden.

Jong Huwelijk

"Ik verloor geen tijd om het gezag van een echtgenoot aan te nemen... (zij) kon niet uitgaan zonder mijn toestemming." - Mahatma Gandhi

Gandhi trouwde op de zeer jonge leeftijd van dertien jaar. Hij was getrouwd met een lokaal meisje van dezelfde leeftijd, Kasturbai genaamd. Later in zijn leven zou hij de onmenselijke praktijk van kinderhuwelijken aanvechten. Op dit moment was hij echter gelukkig met zijn huwelijk. Naarmate hun relatie vorderde, kregen ze veel ruzie. Sommige waren zo ernstig dat ze maanden niet met elkaar spraken.

"Van al het kwaad waarvoor de mens zichzelf verantwoordelijk heeft gemaakt, is er geen zo vernederend, zo schokkend of zo brutaal als zijn misbruik van de betere helft van de mensheid; het vrouwelijk geslacht." - Mahatma Gandhi

Academische en Religieuze Middelmatigheid

Gandhi was een verlegen kind. Hij ging sport uit de weg, en hij had moeite met school. Gandhi vond vooral de tafels van vermenigvuldiging een uitdaging. Ook had hij op die leeftijd geen bijzondere affiniteit met religie. Zijn huishouden, toen hij opgroeide, was religieus divers. Zijn moeder was een vrome hindoe, terwijl zijn vader en zijn vrienden vaak discussieerden over de islam. Bovendien was het jainisme erg populair in zijn omgeving. Daarom werd Gandhi van jongs af aan omringd door een breed scala aan religies. Hoewel deze opvoeding waarschijnlijk de man heeft gevormd die hij zou worden, was hij op jonge leeftijd niet geïnteresseerd in religie. In feite verveelde het hem. Hij beschrijft zelfs hoe hij "een beetje naar het atheïsme neigde."

Reizen naar Londen

Gandhi's vader overleed toen Gandhi nog jong was. Gandhi werd gekozen als opvolger als hoofd van de familie. Daarom werd hij aangemoedigd om naar Engeland te reizen en rechten te gaan studeren. Zijn familie wilde dat hij in de voetsporen van zijn vader zou treden en politicus zou worden. Gandhi's moeder maakte zich eigenlijk zorgen voordat Gandhi naar Engeland vertrok. Ze was bang dat Engeland Gandhi's moraal zou corrumperen. Om haar zenuwen te kalmeren, beloofde Gandhi om wijn en vlees te vermijden.

Voor zijn vertrek ontstond er een probleem. De ouderen van Gandhi's kaste hoorden van zijn voorgenomen reis naar Engeland. Zij maakten bezwaar omdat leden van hun kaste niet naar Engeland mochten reizen. Engeland werd gezien als onrein. Gandhi was echter vastbesloten om te gaan. Dus besloot hij te vertrekken en een 'out-caste' te worden. Gandhi vertrok naar Engeland. Onder de dierbaren die hij achterliet was zijn eerste kind van drie maanden oud, een jongen genaamd Harilal.

Londen naar Zuid-Afrika

Gandhi had moeite zich aan te passen toen hij in Londen aankwam. Hij was een slanke Indiër met flaporen en een vreselijke verlegenheid. Hoewel hij op school Engels had geleerd, kon hij niet goed een gesprek voeren. Tijdens de reis naar Southampton was hij zelfs zo verlegen dat hij in zijn hut at om zich niet te hoeven schamen.

Na aankomst in Londen namen vrienden van de familie hem onder hun hoede. Hij moest echter nog obstakels overwinnen. Ten eerste was vegetarisch eten erg moeilijk te verkrijgen in het Victoriaanse Londen. Veel hindoes die in Londen woonden, besloten dit hindoegeschrift te verlaten omdat het moeilijk te volgen was. Gandhi had echter een belofte gedaan. Gandhi was niet het type man dat beloftes brak. Hij leefde voornamelijk van pap totdat hij een geschikt restaurant vond.

Aanpassing aan de westerse cultuur

Hoewel Gandhi aanvankelijk moeite had om zich aan te passen, deed hij een bewuste poging om zichzelf in bepaalde opzichten te verwesteren. Hij nam lessen Frans, dansen, voordracht en viool. Gandhi hield dit niet lang vol, maar het was een teken van zijn intentie. Vervolgens begon hij zich te kleden volgens de Engelse mode. Bovendien begon Gandhi de Bijbel te lezen. Hij accepteerde nooit het idee van zonde en verlossing, maar dit gaf wel de aanzet tot zijn passie voor religie. Bovendien werd hij geïnspireerd door Jezus' bergrede. Hij beschreef deze preek als vol nederigheid.

Na het lezen van de Bijbel, begon Gandhi eerst een van de meest heilige Hindoe boeken te lezen: Bhagavad-Gita. Hij ontdekte het werk via enkele vrienden die betrokken waren bij theosofie, een modeverschijnsel van bijgeloof en oosters, destijds in de Victoriaanse maatschappij. De poëzie en de boodschap ervan boeiden hem al snel.

Gandhi wordt advocaat en keert terug naar huis

"De mens wordt vaak wat hij denkt dat hij is. Als ik tegen mezelf blijf zeggen dat ik iets niet kan, is het mogelijk dat ik er uiteindelijk niet toe in staat ben. Als ik daarentegen geloof dat ik het kan, zal ik zeker het vermogen verwerven om het te doen, ook al heb ik het in het begin niet." - Mahatma Gandhi

Gandhi studeerde heel hard om te slagen voor de balie. Hij slaagde en werd ingeschreven als advocaat. De volgende dag zeilde hij terug naar Bombay. Hij was meer dan drie jaar weg geweest van zijn huis, vrouw en kind. Hij was wanhopig om ze weer te zien.

Zijn thuiskomst was echter niet het welkom dat hij had verwacht. Gandhi's moeder was overleden terwijl hij in het buitenland was, en de familie had besloten het nieuws voor hem verborgen te houden tot hij thuis was. Ze wilden zijn studie niet verstoren.

Hij verwachtte ook terug te komen met veel werkmogelijkheden. Dit gebeurde niet. Hij had moeite om goed betaald werk te krijgen en hij, en zijn groeiende gezin, hadden het financieel moeilijk. Zijn eerste rechtszaak eindigde in een ramp toen zijn verlegenheid hem overwon. Hij was niet in staat een getuige een kruisverhoor af te nemen. Na deze mislukking probeerde hij een baan als leraar te krijgen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk besloot hij een aanbod van een Indiase moslimfirma aan te nemen om een jaar naar Zuid-Afrika te reizen en advies te geven over een rechtszaak.

Zuid-Afrika

Zuid-Afrika begon racistische tendensen te vertonen. Deze racistische tendensen zouden uiteindelijk uitmonden in het apartheidsregime van de 20e eeuw. Hoewel de zwarte gemeenschap de meest gemarginaliseerde groep in Zuid-Afrika was, werd ook de Indiase bevolking als tweederangsburgers behandeld.

Gandhi zou deze discriminatie aan den lijve ondervinden toen hij in Zuid-Afrika woonde. Toen hij met een trein reisde, werd hij gedwongen om 's nachts op het station van Transvaal te wachten omdat hij weigerde zijn eersteklas zitplaats af te staan aan een blanke passagier. Deze ervaring verontwaardigde hem en bracht hem ertoe zijn eerste openbare toespraak te houden. Hij sprak tot de vergadering van Transvaal Indiërs en spoorde hen aan hard te werken en Engels te leren. Als ze dat deden, zouden ze politieke gelijkheid kunnen bereiken.

Op de dag van Gandhi's afscheidsfeest in Zuid-Afrika werd hij gewezen op een Indiase Franchise Wet. Dit wetsvoorstel was uiterst discriminerend voor Indianen. Het wetsvoorstel zou Indiërs het stemrecht ontnemen. Hij was geschokt dat niemand verzet had aangetekend tegen het wetsvoorstel. Daarom smeekten Gandhi's vrienden hem te blijven en hen te helpen dit wetsvoorstel aan te pakken. Hij stemde ermee in om te blijven. Hij zei echter dat hij maar een maand kon blijven. Die maand zou uiteindelijk twee jaar campagne voeren in Zuid-Afrika. Tegen de tijd dat Gandhi Zuid-Afrika verliet, werkte hij er al meer dan twintig jaar. Veel mensen associëren Gandhi met India. Hij was echter ook enorm invloedrijk in Zuid-Afrika. In dit land kreeg hij voor het eerst de titel Mahatma, wat grote ziel betekent.

Hij ging voor korte tijd terug naar India en werd begroet door juichende fans. Toen hij echter besloot terug te keren naar Zuid-Afrika, was zijn ontvangst iets minder vriendelijk. In Port Natal werd hij opgewacht door oproerige menigten blanken. Gandhi had een slechte reputatie opgebouwd, en hij werd gezien als een rebel en een onruststoker. Daarom waren deze blanken vastbesloten om te voorkomen dat hij aan land kwam. Daarin slaagden ze echter niet. Hoewel sommigen een hekel aan hem hadden, had hij toch bondgenoten die hem wilden helpen.

Toen hij in Zuid-Afrika woonde, moest Gandhi de Boerenoorlog meemaken. Hoewel weinig mensen dit beseffen, was Gandhi in die tijd loyaal aan Groot-Brittannië. Door een pacifistische aanpak steunde Gandhi de Britten in hun strijd tegen de Boeren. Hij leidde bijvoorbeeld een Indiaas medisch korps om de Britten te helpen. Hij was een Britse patriot in deze tijd. Zijn visie op het rijk zou gedurende zijn leven drastisch veranderen. Aanvankelijk geloofde hij dat het rijk gebaseerd was op de principes van gelijkheid en vrijheid. Deze principes waren hem dierbaar.

The Making of Gandhi

"De zoeker naar waarheid moet nederiger zijn dan het stof. De wereld verplettert het stof onder zijn voeten, maar de zoeker naar waarheid moet zich zo vernederen dat zelfs het stof hem zou kunnen verpletteren. Alleen dan, en niet eerder, zal hij een glimp van de waarheid kunnen opvangen." - Mahatma Gandhi

Verschillende veranderingen in Gandhi's persoonlijke leven zouden hem nog beroemder maken. Ten eerste behaalde hij de persoonlijke prestatie van Brahmacharya. Brahmacharya is een vrijwillige onthouding van seksuele relaties. Veel Hindoe-mannen houden zich op latere leeftijd aan Brahmacharya, maar Gandhi deed dit al in zijn 30e. Dit was zeer zeldzaam en toonde zijn toewijding aan zijn religie. Gandhi legde uit dat de reden voor dit besluit was dat hij als jongeman te gemakkelijk bezweek voor lust. Hij gaf het voorbeeld van hoe hij er niet in slaagde bij zijn vader te zijn toen deze stierf terwijl hij de liefde bedreef met zijn vrouw. Gandhi heeft het zichzelf nooit vergeven.

Bovendien voegde Gandhi aan zijn filosofie een specifieke benadering van politiek protest toe. Deze vorm van protest zou al snel Satyagraha worden genoemd. Satyagraha wordt vertaald als waarheidskracht. Gandhi verbond zich ertoe te weigeren te gehoorzamen aan onrechtvaardig gezag. Hij bracht dit in praktijk door in 1906 de Indiase gemeenschap aan te moedigen een gelofte van ongehoorzaamheid af te leggen. Deze ongehoorzaamheid was een reactie op de plannen van de Transvaalse regering om iedere Indiër boven de acht jaar te registreren. Iedereen op die bijeenkomst was bereid een gelofte af te leggen, ook al bedreigde dat hun leven. Gandhi was een van de eersten die voor een magistraat moest verschijnen omdat hij weigerde zich te laten registreren. Hij werd veroordeeld tot twee maanden, maar vroeg eigenlijk om een langere straf. Dit soort acties maakte deel uit van het beoefenen van Satyagraha. Gandhi wijdde zijn tijd in de gevangenis aan lezen.

Opstand en de Onafhankelijkheidsverklaring

"Het is de actie, niet de vrucht van de actie, die belangrijk is. Je moet het juiste doen. Misschien ligt het niet in je macht, misschien ligt het niet in je tijd, dat er een vrucht zal zijn. Maar dat betekent niet dat je stopt met het juiste te doen. Je weet misschien nooit welke resultaten je actie oplevert. Maar als je niets doet, zal er geen resultaat zijn." - Mahatma Gandhi

Een ander voorbeeld van Satyagraha was de reactie op de Rowlatt Act in India. Gandhi stelde voor dat het hele land een hartal zou houden. Het hele land zou een dag vasten, bidden en zich onthouden van lichamelijke arbeid. Deze praktijken zouden een reactie zijn op de repressieve nieuwe wet. De reactie was overweldigend. Miljoenen Indiërs beoefenden Satyagraha. Maar deze aanpak was mogelijk te drastisch in een te vroeg stadium. De Britten arresteerden hem, en boze menigten vulden de Indiase steden. Geweld verspreidde zich door het hele land. In plaats van gebruik te maken van deze steun van de menigte, vertelde Gandhi de menigte naar huis te gaan. Hij wilde geen Satyagraha als dat betekende dat er geweld zou komen.

In 1920 begon Gandhi door India te reizen om te protesteren tegen de Britse gebruiken. Hij moedigde Indiase mensen aan hun westerse kleding en Britse banen op te geven. Zijn inzet voor de zaak moedigde andere vrijwilligers aan hem te volgen. In 1922 achtte Gandhi de tijd rijp voor een overgang van niet-medewerking naar burgerlijke ongehoorzaamheid. In deze periode vond er echter een afschuwelijke gebeurtenis plaats. Een menigte hakte een plaatselijke agent dood in Chauri Chauri, een stad in India. Gandhi was ontzet en trok zich terug uit het leiden van de burgerlijke ongehoorzaamheidsbeweging. Hij bracht tijd door met mediteren en lezen om te herstellen.

Gandhi zou gearresteerd worden en opnieuw in de gevangenis zitten wegens verraad. Tijdens zijn tijd in de gevangenis verloor zijn beweging aan kracht. De Indiërs dreven terug in hun werk. Maar, nog zorgwekkender, de Indiërs en Moslims verloren hun eenheid. Gandhi was degene die deze twee religies verenigde, en zonder hem zou er geweld volgen. Gandhi bleef vechten voor onafhankelijkheid, en uiteindelijk, in januari 1930, had Gandhi een Verklaring van Onafhankelijkheid van India opgesteld.

Gandhi's laatste jaren

"Ik maak bezwaar tegen geweld omdat wanneer het goed lijkt te doen, het goede slechts tijdelijk is; het kwaad dat het doet is permanent." - Mahatma Gandhi

Tijdens Gandhi's laatste jaren werd India onafhankelijk van Engeland. Churchill verloor de Britse verkiezingen van de linkse Labourpartij. Labour was vastbesloten om de Indiase onafhankelijkheid door te drukken.

De drie jaar na de dood van zijn vrouw waren een ramp. Naast het verlies van zijn vrouw, zag hij zijn land verdeeld worden in India en Pakistan. Gandhi pleitte tegen de verdeling. Hij wilde eenheid. Hij vond dat de verdeling ook zou leiden tot geweld en gedwongen migratie. Gandhi had gelijk. Hindoes en moslims vermoordden elkaar in gruwelijke aantallen over de nieuw ontstane grenzen heen. Mensen moesten om religieuze redenen veiligheid zoeken aan weerszijden van de grens. Honderdduizenden mensen stierven, misschien wel miljoenen. Gandhi had het gevoel dat India niet had geleerd van zijn leer van geweldloosheid en eenheid met anderen.

Hij probeerde dit geweld te stoppen, maar het mocht niet baten. Hij hield meerdere vasten' tot de dood' of tot er vrede was in Delhi. Een vasten die hij begon duurde vijf dagen totdat de Moslim en Hindoe leiders beloofden vrede te sluiten. Hij hoopte hetzelfde te doen voor Punjab na zijn herstel. Het mocht echter niet zo zijn. Op vrijdag 30 januari 1948 brak een hindoe-nationalist, Nathuram Vinayak Godse genaamd, in Gandhi's tuin in. In plaats van boos of agressief te zijn tegen deze indringer, gaf Mahatma deze man een hindoeïstische zegen. De man haalde echter een pistool uit zijn zak en schoot vier keer op Gandhi. Rook steeg op rond Gandhi, terwijl zijn handen gevouwen waren in een vredige houding. Zijn stervende woorden waren Hei Ra...ma, wat 'Oh God' betekent. De drijfveer van de moordenaar was dat hij vond dat Gandhi zich tijdens de deling van India te inschikkelijk had opgesteld tegenover moslims. Godse had gehoopt dat Gandhi's dood zou leiden tot oorlog tussen India en Pakistan en de eliminatie van de moslimstaat. In plaats daarvan leidde het tot vrede, want zowel hindoes als moslims rouwden om de gedode Mahatma. De hele wereld rouwde: vlaggen werden halfstok gehesen en koningen, pausen en presidenten zonden hun condoleances naar India.

Als u feedback hebt over deze samenvatting of wilt delen wat u hebt geleerd, reageer dan hieronder of tweet naar ons @storyshots.

Nieuw bij StoryShots? Ontvang de audioboek- en animatieversies van deze samenvatting en honderden andere bestsellers van non-fictie boeken in onze gratis top-ranking app. Het is #1 vermeld door Apple, The Guardian, de VN en Google in 175 landen.

Bestel de boek of krijg het audioboek gratis om in de details te duiken.

De Autobiografie van Martin Luther King door Martin Luther King Jr. (openen in de app)

Long Walk to Freedom door Nelson Mandela (openen in de app)

Vleugels van vuur door Abdul Kamal

Geweldloze Communicatie door Marshal Rosenberg

Kaste door Isabel Wilkerson

The Audacity of Hope door Barack Obama (openen in de app)

Born a Crime door Trevor Noah (openen in de app)

Inner Engineering door Sadhguru

Hoe een antiracist te zijn door Ibram X. Kendi (openen in de app)

Wat ik zeker weet door Oprah Winfrey (openen in de app)

Can't Hurt Me door David Goggins (openen in de app)