Ongetemd door Glennon Doyle Samenvatting en Analyse

Stop met pleasen, begin met leven

Het leven wordt druk. Heeft Untamed van Glennon Doyle stof verzameld op uw boekenplank? Leer in plaats daarvan nu de belangrijkste inzichten.

We zijn nog maar aan het oppervlak. Als je het boek nog niet hebt, koop dan het luisterboek... gratis op Amazon om in de details te duiken.

Synopsis van het boek

Ongetemde is zowel een intieme memoires als een stimulerende wake-up call voor alle vrouwen. Het moedigt vrouwen aan om de stem van verlangen die in hen zit te ontdekken. Ongetemd schetst hoe de maatschappij ons vertelt dat we goed moeten zijn en in onze genderrollen moeten passen. Maar de enige manier waarop we echt gelukkig kunnen zijn, is door te beginnen te leven in plaats van te behagen. Ongetemd is het verhaal van hoe ieder van ons kan beginnen onszelf genoeg te vertrouwen om grenzen te stellen, vrede te sluiten met ons lichaam, onze woede en liefdesverdriet te eren.

Het perspectief van Glennon Doyle

Glennon Doyle is een New York Times bestseller auteur voor drie afzonderlijke boeken: Carry On, Warrior, Love Warrioren Ongetemde. Doyle is ook een activiste en de schepper van een online gemeenschap op haar blog, Momastery. Tot slot is ze voorzitter van Together Rising. Deze non-profit heeft meer dan vier miljoen dollar ingezameld voor vrouwen en kinderen in crisis. 

Part One - Caged

Dit deel van de memoires beschrijft hoe Glennon Doyle tot het besef kwam dat ze gekooid was. Op dat moment was Glennon getrouwd en had ze drie kinderen. Ze werd toen echter verliefd op haar nu vrouw, Abby. Dit deel van het boek geeft meerdere voorbeelden van de maatschappij waardoor ze zich gekooid voelde. Dit gekooide gevoel droeg bij aan Glennon's boulimia (een eetstoornis gekenmerkt door eetbuien gevolgd door purgeren). Haar boulimia zorgde voor een ongezonde ontsnapping. Ze kon haar honger stillen als een manier om controle over haar leven te krijgen, maar ze werd dan boos omdat ze zoveel gegeten had. Een reeks van ervaringen in haar leven droegen ertoe bij dat ze dit stadium bereikte.

Appels

Doyle beschrijft hoe ze als kind elke woensdag een katholieke Geboortekerk bezocht. In die tijd leerde ze meer over hoe vrouwen in de bijbel worden afgeschilderd. Met name werd haar vaak geleerd dat Eva de aanzet gaf tot de erfzonde. Vervolgens werd Doyle geleerd te doen wat ze moest doen in plaats van wat ze wilde doen. Deze lessen waren het begin van haar conformiteit met de normen van de maatschappij, in plaats van te doen wat haar gelukkig maakte.

Blow Jobs

Doyle begreep beter dat mannen zich aan soepelere normen houden dan vrouwen toen ze een relatietherapeut bezocht. Doyle en haar man begonnen deze therapeut te bezoeken nadat haar man had toegegeven dat hij haar had bedrogen. Halverwege deze sessies legde Doyle aan de therapeut uit dat ze verliefd was geworden op een vrouw genaamd Abby. De therapeut ontkende de legitimiteit van deze liefde en stelde in plaats daarvan voor dat ze haar man meer zou gaan pijpen. Deze ontkenning van Doyle's geluk, en de suggestie om te doen wat ze "zou moeten doen", was een ander voorbeeld van haar gekooid zijn.

Routebeschrijving

Doyle begon te begrijpen dat jongens en meisjes anders in de markt worden gezet toen ze naar de producten in haar kinderbadkamer keek. De badproducten voor mannen waren werkwoordelijk zwaar en hard. Deze producten vertelden jongens en mannen wat ze moesten... doe. In vergelijking daarmee waren vrouwenproducten gevuld met zachte adjectieven. Deze producten vertelden vrouwen wat ze moesten zijn. In wezen waren vrouwen de enigen die moesten veranderen wie ze waren.

Bijeenkomsten

Voortbouwend op aanwijzingen legt Doyle een voorbeeld uit waarbij marketing invloed heeft op kinderen. Doyle vraagt haar tienerkinderen of ze honger hebben. De jongens zeggen ja zonder erover na te denken. De meisjes van Doyle kijken elkaar daarentegen een tijdje aan voordat een van hen uiteindelijk zegt: "Het gaat prima, dank je." Dit is een voorbeeld van jongens die zijn wie ze willen zijn en meisjes die moeten nadenken over wat ze moeten zijn.

Regels

Doyle leert over de beperkingen van het zich houden aan wat je geacht wordt te doen wanneer haar vriendin, Ashley, een hete yogales volgt. De hitte maakte haar ziek. Maar in plaats van de les te verlaten, bleef ze omdat ze vond dat ze dat moest doen. Daarna moest ze overgeven van de hitte. Ze leed omdat ze deed wat ze moest doen, in plaats van wat haar gelukkig zou maken. 

Draken

Dit deel van het boek beschrijft hoe vrouwen vaak in heteroseksuele huwelijken worden geduwd die ze niet per se willen. Doyle begint dit deel met een verhaal over haar vriendin Megan. Megan is een herstellende alcoholiste, maar was geen alcoholiste voordat ze haar man ontmoette. Ze was alleen met haar man getrouwd omdat ze niet iedereen wilde teleurstellen. Megan dronk om haar ongeluk in haar huwelijk te vergeten. Doyle vergeleek dit met een sneeuwbol die ze had met een draak erin. We proberen allemaal de sneeuw niet genoeg te laten zakken om onder ogen te zien wat er echt in zit. Voor Doyle, wat er echt in zat is dat ze bij een vrouw wilde zijn. 

Deel twee - Sleutels

Doyle geeft kritieke momenten die haar hielpen begrijpen dat ze gekooid was. En wat ze moest doen om zichzelf en haar leven te veranderen. 

1. Voel het allemaal - Dit moment kwam toen Doyle zes dagen nuchter was. Ze had herstelbijeenkomsten voor alcoholisten bijgewoond. Tijdens haar vijfde herstelbijeenkomst sprak ze de groep toe door te zeggen dat ze het gevoel had dat ze het helemaal verkeerd deed, omdat ze zich niet gelukkig voelde. Daarna kwam een vrouw naar Doyle toe en legde uit dat ze niets verkeerd deed. Doyle stelt voor dat we onszelf allemaal toestaan zowel de goede als de slechte dingen te voelen. Doyle schetst dat het leven als mens niet draait om gelukkig zijn, maar om het voelen van alles.
2. Wees stil en weet - Doyle merkte in de loop der jaren dat 'moeten' en 'juist' de tralies zijn die mensen in de kooi houden. Wanneer ze online advies zocht, bijvoorbeeld toen haar man haar bedroog, was het enige advies dat ze kreeg wat ze zou moeten doen. Op een dag gaf een van Doyle's vrienden haar een kaart waarop stond: 'Wees stil en weet.' Hierna leerde Doyle zichzelf oefeningen om zichzelf te kalmeren. Deze kalmte stelde haar in staat een dieper niveau van persoonlijk begrip te ontwikkelen. Ze leerde op zichzelf te vertrouwen in plaats van te volgen wat de maatschappij als 'juist' beschouwt.
3. Durf je voor te stellen - Doyle gelooft dat we altijd moeten luisteren naar wat onze binnenkant zegt. Zo werd Doyle op 26-jarige leeftijd zwanger. Alles wees erop dat het een slecht idee was, maar ze wist dat het voor haar het juiste was. Hetzelfde gevoel overviel Doyle toen ze haar huidige vrouw, Abby, ontmoette. Daarom moedigt Doyle vrouwen aan om de leugens over hoe het leven zou moeten zijn los te laten. Leef in plaats daarvan naar je verbeelding. Schrijf je plannen voor het leven op, zodat je een basis hebt om je verbeelding in je werkelijkheid om te zetten.
4. Bouwen en verbranden - Doyle moest haar eerdere ideeën over wat ze zou moeten doen verbranden. Het loslaten van haar verkeerde ideeën was essentieel voor haar transformatie. Dit omvatte ook het loslaten van haar idee rond het ideaal van een traditionele gezinsstructuur. Plus het idee dat onbaatzuchtigheid het toppunt van vrouw-zijn is. Doyle legt uit dat ze ideeën zal blijven loslaten terwijl ze groeit en zich ontwikkelt, en ze moedigt de lezers aan hetzelfde te doen

Deel drie - Gratis

Pijntjes

Pijnen zijn de pijnen die we voelen, die wegdrijven en dan weer opduiken als er iets vreselijks gebeurt. Voor Doyle was deze pijn er toen haar boulimia op zijn ergst was en toen ze consequent gearresteerd werd voor dronken fouten. Doyle zou deze tijden moeilijk vinden, maar ze zou gewoon accepteren dat ze met moeilijke dingen kan omgaan. Tien jaar later, als haar grootmoeder Alice sterft, voelt Doyle deze pijn weer. Hierna bezoekt ze haar zus, die net bevallen is van een baby Alice. Deze geboorte herinnert Doyle eraan dat alles in het leven voorbij zal gaan. Ze moedigt de lezers aan te begrijpen dat pijn een deel van het leven is, maar dat het altijd voorbij zal gaan.

Geesten

Doyle werd altijd achtervolgd door een geest van de perfecte versie van wat ze zou moeten zijn in haar twintiger jaren. Daarna, in haar dertiger jaren, accepteerde ze gewoon dat ze kapot was. Geen van deze benaderingen was echter gezond. Ze besloot niet langer perfectie na te streven en zichzelf niet langer als gebroken te omschrijven.

Doelstellingen

Doyle's vorige doel was altijd proberen goed te zijn. Echter, altijd proberen een goed mens te zijn was angstig. Tegelijkertijd streefde ze ernaar een goede vrouw, een goede moeder en een goed christen te zijn. Ze realiseerde zich dat het streven naar goedheid ongeluk bracht. Ze herinnert zich het citaat van Steinbeck: "En nu je niet perfect hoeft te zijn, kun je goed zijn." Doyle verwierp beide idealen. In plaats daarvan gelooft ze dat een betere mantra is: "En nu we niet goed hoeven te zijn, kunnen we vrij zijn."

Erikas

Doyle beschrijft haar vriendin Erika, die ervan droomde kunstenares te worden. Erika besloot echter deze carrière nooit na te streven. Ze was ervan overtuigd dat het een egoïstische beslissing was omdat ze geld nodig had om haar gezin te onderhouden. Doyle ziet dit als een ander voorbeeld van vrouwen die worden opgevoed in een maatschappij die hen vertelt zichzelf te verwerpen en te wantrouwen. Doyle legt uit dat meisjes dit van jongs af aan wordt geleerd om hen te controleren. Vervolgens vertrouwen ze hun lichaam, hun mening of hun stem niet. Doyle suggereert dat vrouwen moeten ophouden bang te zijn voor zichzelf en moeten beginnen zichzelf te vertrouwen.  

Ogen

Dit gedeelte schetst hoe Doyle zichzelf in de ogen keek en zich realiseerde dat ze moet ophouden haar kinderen te gebruiken als excuus om niet moedig te zijn. Ze legt uit dat ouders moeten ophouden hun kinderen te leren martelaars te zijn. Uiteindelijk krijgt Doyle het vertrouwen om haar kinderen niet langer als excuus te gebruiken en haar man te verlaten. Hoewel de eerste maanden uitdagend waren, stond Doyle's man toe dat de kinderen een liefdevolle relatie met Abby opbouwden.

Verlangen

Doyle leerde al vroeg in haar tienerjaren hoe ze zichzelf begeerlijk kon maken voor mannen. Ze heeft echter nooit geleerd hoe ze haar verlangens moest begrijpen. Pas toen ze Abby voor het eerst zag nadat ze haar man had verlaten, begreep ze wie en wat ze verlangde.

Selah

Het woord Selah komt voor in de Hebreeuwse bijbel en geeft aan dat de lezer het lezen even moet onderbreken. Dit moment moet worden doorgebracht in stille overdenking. Doyle past dit woord toe op haar begrip van haar familiedynamiek. Een van Doyle's dochters, Tish, is vaak een bezorgd en schamper kind geweest. Ter vergelijking, Chase, Doyle's eerste kind, is gelukkig en rustig. Doyle moest tegen zichzelf zeggen dat ze Tish niet langer moest dwingen gelukkig te zijn. Tish's karakter vertraagt de familie en stelt hen in staat dingen op te merken die ze anders niet zouden zien. In feite is Tish de Selah van haar familie. 

Bomen aanraken

Tijdens het kijken naar een survival TV show, leerde Doyle over tastbomen. Tastbomen zijn thuisbases die iemand die verdwaald is in het bos kan gebruiken als oriëntatiepunt om te vertrekken en terug te keren. Doyle legt uit dat ze het grootste deel van haar leven verdwaald was omdat ze altijd op zoek was naar externe tastbomen. In plaats daarvan moeten zij en iedereen zichzelf zien als hun tastboom.

Generatie-ouderschap

Doyle legt uit dat elke generatie een andere memo krijgt over hoe ze hun kinderen moeten opvoeden. Vroeger was het zo dat je je kind mee naar huis nam en toekeek hoe het opgroeide tot wie het wilde zijn. Maar nu is het ingewikkelder geworden. Ouders wordt nu vaak verteld wat ze wel en niet moeten doen. Met name moeders wordt nu vaak verteld dat ze hun kinderen niets moeilijks moeten laten meemaken. Dit is echter een verkeerde benadering. Door deze aanpak voelen kinderen zich alleen maar overgeparenteerd, terwijl ouders uitgeput raken. Overouderschap maakt je alleen maar minder gelukkig en je kinderen zijn slechter toegerust om later in hun leven met moeilijke situaties om te gaan.

Omarm de verveling

Doyle's zoon, Chase, tekende kaarten en schreef gedichten toen hij jong was. Maar op zijn dertiende kreeg hij een mobiele telefoon. Na de aanschaf van dit mobieltje stopte Chase met het omarmen van zijn creativiteit. Met een mobieltje is het voor kinderen te gemakkelijk om zich niet te vervelen. Daarom vinden ze nooit de tijd om naar binnen te kijken en zichzelf te ontdekken. Verveling laat kinderen toe om na te denken. De boodschap van dit punt is niet dat je een kind zijn mobiele telefoon moet afnemen, maar dat je waarschijnlijk weet wat goed is voor je kind. Daarom moet je bereid zijn tegen de stroom in te gaan. Doyle raadde Chase aan zijn mobieltje weg te doen, en hij stemde daarmee in en werd er veel gelukkiger door.

Genderrollen

Doyle voedde haar dochters op als feministen. Ze legt echter uit dat ook jongens in kooien worden gehouden. Van jongs af aan wordt jongens verteld dat ze machtig moeten zijn en de voornaamste kostwinner van het gezin. Doyle legt echter uit dat geslacht slechts eigenschappen zijn waar de maatschappij een etiket op plakt. De auteur betreurt het dat ze de gevoeligheid van haar zoon op dezelfde manier als bij haar dochters heeft verwaarloosd. En dat ze hem niet verplichtte klusjes te doen zoals haar dochters deden.

Pornografie

Doyle beschrijft een ervaring waarbij haar vriendin, Mimi, zich zorgen maakt over haar middelbare scholier. Mimi weet dat haar zoon naar porno kijkt, maar wil er niet met hem over praten omdat dat te lastig is. Doyle zegt dat Mimi met haar zoon moet praten, omdat alle kinderen moeten weten dat de voorstellingen van seks die ze online zien niet zijn wat echte seks is. Bovendien is pornografie vrouwonvriendelijk en gewelddadig.

Andere mensen begrijpen

Doyle, haar zus en een vriend zetten een team op dat reageerde op de grenscrisis. Kinderen werden bij hun ouders weggehaald. Hun team, Together Rising, zamelde miljoenen dollars in. Maar één gesprek is Doyle het meest bijgebleven. Een vrouw betoogde tegen Doyle dat hun organisatie Amerikanen zou moeten helpen in plaats van illegalen. Dit gesprek was een perfect voorbeeld van hoe mensen hun verbeelding moeten gebruiken om andere mensen te begrijpen. Als we ons de ervaringen voorstellen van de mensen die de grens oversteken, zullen we hun keuzes veel beter begrijpen.

Coming Out

Doyle legt uit hoe moeilijk het kan zijn om met de angsten van andere familieleden om te gaan. Doyle vond troost in het doen alsof ze op haar eigen eiland was, vrij van negatieve berichten. Maar als haar moeder op bezoek kwam, bracht ze haar angsten en zorgen mee. Hierdoor moest Doyle leren op zichzelf te vertrouwen in plaats van bevestiging te zoeken bij haar moeder. Vervolgens moest ze haar moeder vertellen dat ze geen tijd met haar kon doorbrengen totdat ze klaar was om haar angst los te laten. 

Evenzo zei een van Doyle's vriendinnen dat ze van haar wilde houden, maar worstelde met haar homoseksualiteit. Doyle zei tegen haar vriendin dat ze moet ophouden te kiezen voor wat mensen haar hebben geleerd te geloven en beginnen te kiezen voor iets wat ze zelf weet. 

God is een meisje

Hoewel Doyle zichzelf geen christen meer noemt, deels vanwege het anti-homo en anti-abortus standpunt van de kerk, vindt ze het verhaal van Jezus nog steeds fascinerend. Ze zou echter nooit naar God verwijzen als een man. Doyle noemt God een zij omdat het belachelijk is dat God een geslacht heeft. Ze noemt God een zij omdat ze zich wil verzetten tegen het idee dat God geen vrouw zou kunnen zijn.

Rouw

Woede kan een indicatie zijn dat een grens is overschreden, en dat je iets moet doen. Voor Doyle was de woede die ze niet kon loslaten tegenover haar man een teken dat ze van hem moest scheiden. Elk gevoel van woede moet worden beoordeeld om te zien of een legitieme grens is overschreden of dat je je grens moet bijstellen. Voor Doyle was het vreemdgaan van haar man een legitieme grens die werd overschreden. 

Evenzo vertellen gevoelens van verdriet ons iets over waar we in moeten geloven. Als je verdriet ervaart bij het zien van een bepaalde tragedie, dan moet je in actie komen. Dit is een zaak waaraan je je kunt wijden. Verdriet is een belangrijke emotie, omdat het een cocon is die ons kan transformeren en ons in staat stelt er opnieuw uit te komen.

Over depressie en angst

Doyle beschrijft depressie en angst als body snatchers. Zij raadt aan medicijnen te nemen als die voor u werken. Daarnaast raadt ze sterk aan aantekeningen te maken als je je down voelt, zodat je je eerdere emoties beter kunt verwoorden tegenover je arts. Ten slotte raadt Doyle je aan om je knopen te leren kennen. Ze beschrijft gemakkelijke knoppen, die slechte snelkoppelingen zijn, en reset knoppen, die de echte fixes zijn. 

"Op The Untamed:

Mogen we ze kennen.

Mogen we ze opvoeden.

Mogen we van ze houden.

Mogen we ze lezen.

Mogen we ze kiezen.

Mogen wij hen zijn." - Glennon Doyle

---

Ongetemd PDF, gratis luisterboek en geanimeerde boek samenvatting

Als u feedback hebt over deze samenvatting of wilt delen wat u hebt geleerd, reageer dan hieronder of tweet naar ons @storyshots.

Nieuw bij StoryShots? Ontvang de PDF-, audio- en animatieversies van deze samenvatting en honderden andere bestsellers van non-fictie boeken in onze gratis top-ranking app. Het is #1 vermeld door Apple, The Guardian, de VN en Google in 175 landen.

Bestel het boek of krijg het luisterboek gratis om in de details te duiken.

Gerelateerde boeksamenvattingen

De vier overeenkomsten

Burnout door Emily Nagoski

Lean In

Vrouwen Uur

Je bent een slechterik

Een goed gevoel.

Opgeleid

Seks bij dageraad

Open Boek

Meisje, stop met je te verontschuldigen

• Sla