Porozumienie bez przemocy Podsumowanie i recenzja | Marshall B. Rosenberg

A Language of Life: Zmieniające życie narzędzia dla zdrowych relacji

Nonviolent Communication autorstwa Marshalla Rosenberga to transformacyjny przewodnik, który uczy, jak rozwiązywać konflikty i budować silniejsze relacje poprzez empatię i współczujący dialog - gotowy do zmiany sposobu komunikacji? 💬

---

Książka Marshalla Rosenberga Nonviolent Communication jest jedną z najbardziej wpływowych ostatnio książek na temat komunikacji. Przedstawia ona zarys nowej metody komunikacji stosowanej w sytuacjach osobistych lub zawodowych.

Koncepcje przedstawione w tej książce mogą potencjalnie zmienić twoje życie na lepsze. Po jej przeczytaniu już nigdy nie spojrzysz na komunikację w ten sam sposób.

Historia Marshalla Rosenberga

Marshall Rosenberg był amerykańskim psychologiem, który opracował Nonviolent Communication (NVC), metodę komunikacji, która skupia się na zrozumieniu potrzeb innych i rozwiązywaniu konfliktów.

Opiera się na przekonaniu, że wszystkie istoty ludzkie mają zdolność do współczucia i że możemy połączyć się z innymi poprzez szczerą, empatyczną komunikację.

Rosenberg spędził swoją karierę pracując z osobami, rodzinami i organizacjami, aby pomóc im poprawić ich umiejętności komunikacyjne.

Uczył również NVC policjantów, mediatorów, doradców i innych osób pracujących z ludźmi w trudnych sytuacjach.

Praca Rosenberga miała wpływ na rozwiązywanie konfliktów, edukację i biznes.

Wstęp

Komunikacja bez przemocy opiera się na założeniu, że wszystkie istoty ludzkie mają zdolność do empatii i że wszyscy mamy wspólne pragnienie bycia szczęśliwym i spełnionym.

Kiedy wchodzimy w interakcje z innymi używając komunikacji bez przemocy, skupiamy się na wyrażaniu naszych spostrzeżeń, uczuć, potrzeb i próśb w jasny, zwięzły i pełen szacunku sposób. Słuchamy też uważnie innych, gdy wyrażają się w ten sposób.

Komunikacja bez przemocy ma na celu poprawę naszej zdolności do łączenia się z innymi i tworzenia relacji charakteryzujących się wzajemnym zrozumieniem i szacunkiem. 

Pamiętaj, że proces Nonviolent Communication nie jest sposobem na uzyskanie od innych tego, czego chcesz. Jest natomiast sposobem na poprawę naszej zdolności do łączenia się z innymi i tworzenia relacji charakteryzujących się wzajemnym zrozumieniem i szacunkiem.

Dlaczego Porozumienie bez przemocy działa

Komunikacja bez przemocy opiera się na naszym wspólnym człowieczeństwie i wspólnej potrzebie połączenia. Kiedy stosujemy ten proces, możemy postrzegać innych nie jako przeciwników, ale jako bliźnich z ich własnymi potrzebami i uczuciami.

Komunikacja bez przemocy działa również dlatego, że jest procesem, a nie zbiorem zasad. Możesz ją stosować w każdej sytuacji, niezależnie od tego, czy komunikujesz się z przyjacielem, członkiem rodziny, współpracownikiem czy obcym.

Możesz wykorzystać ten proces nie tylko do komunikowania własnych uczuć, ale także do słuchania innych ze współczuciem, walidacją i empatią.

Komunikacja bez przemocy może pomóc Ci w:

• Lepiej rozumieć siebie i innych
• Wyrażaj się jaśniej
• Radzenie sobie z konfliktem w sposób konstruktywny
• Buduj silniejsze, bardziej satysfakcjonujące związki
• Połącz się z innymi głębiej
• Rozwiązywanie różnic i tworzenie wzajemnego zrozumienia
• Zyskać lepsze zrozumienie własnych potrzeb i uczuć
• Skuteczniej komunikować swoje potrzeby i uczucia
• Radzenie sobie z trudnymi emocjami w zdrowy sposób

StoryShot #1: Proces Nonviolent Communication opiera się na Obserwacji, Uczuciach, Potrzebach i Prośbach.

Proces Nonviolent Communication to sposób interakcji z innymi, który obejmuje cztery zasadnicze elementy: obserwację, odczuwanie, potrzeby i prośby. Łączy w sobie naukę szczerego wyrażania siebie i szczerego słuchania innych.

Obserwacja

W tym kroku obserwujesz to, co się dzieje, nie przywiązując do tego żadnego osądu czy oceny. To może być trudne, ale pamiętaj, że wszyscy próbujemy jakoś zaspokoić swoje potrzeby, nawet jeśli na pierwszy rzut oka tak się nie wydaje.

Uczucia

W tym kroku wyrażasz swoje uczucia dotyczące tego, co się dzieje. Istotne jest, aby podczas tego etapu być jak najbardziej konkretnym. Na przykład zamiast mówić: "Czuję się zły", możesz powiedzieć: "Czuję się sfrustrowany, ponieważ nikt mnie nie słucha".

Potrzebuje

Jednym z głównych celów komunikacji bez przemocy jest zrozumienie potrzeb innych. Nie oznacza to manipulowania nimi, aby uzyskać to, czego chcesz, ale zamiast tego słuchanie z intencją empatii.

Aby to zrobić, musisz być świadomy swoich uczuć i potrzeb, a także uczuć i potrzeb innych osób. W tym kroku identyfikujesz potrzeby, które powodują Twoje uczucia.

Po raz kolejny ważne jest, aby być jak najbardziej konkretnym. Na przykład, zamiast mówić "Potrzebuję uwagi", możesz powiedzieć "Potrzebuję czuć się wysłuchany i doceniony".

Składanie wniosków

Po zaobserwowaniu sytuacji i zidentyfikowaniu własnych uczuć i potrzeb, można kierować do innych prośby, które wynikają z tych potrzeb. Należy pamiętać, że prośby powinny być formułowane w sposób pełen szacunku i jasny.

W tym kroku kierujesz do drugiej osoby konkretną prośbę, która pomoże zaspokoić Twoje potrzeby. Na przykład możesz powiedzieć: "Chciałbym porozmawiać z tobą o tej sprawie".

StoryShot #2: Zrozumieć różnicę między "czuję" a "myślę"

Jaka jest różnica między tym, co czujemy, a tym, co myślimy? Czy mamy kontrolę nad którymś z nich? Jak odróżnić je od siebie?

Stosując proces Nonviolent Communication, musimy odróżnić nasze uczucia od myśli.

Nasze myśli są oparte na naszych przekonaniach i osądach na temat świata. Często wpływają na nie nasze przeszłe doświadczenia i mogą być tendencyjne. Myśli mogą się również zmieniać w oparciu o nowe informacje.

Z drugiej strony, nasze uczucia opierają się na naszych obecnych doświadczeniach i nie mają na nie wpływu nasze przeszłe doświadczenia czy osądy.

Istotne jest, aby odróżnić nasze myśli od uczuć, ponieważ nasze myśli mogą czasami stanąć na drodze naszej zdolności do empatii z innymi.

Na przykład, jeśli myślimy: "Ta osoba jest niedorzeczna", prawdopodobnie nie będziemy w stanie wczuć się w jej sytuację. Jeśli jednak potrafimy określić nasze uczucie jako "frustrację", możemy być w stanie wczuć się w drugą osobę i zrozumieć jej potrzeby.

Kiedy potrafimy odróżnić nasze myśli od uczuć, możemy komunikować się skuteczniej i łatwiej łączyć się z innymi.

StoryShot #3: Zwróć uwagę na myślenie osądzające i język bez wyboru

Gdy świadomie skupisz swoją świadomość na osądzającym myśleniu, możesz zauważyć, że robisz to częściej niż byś chciał. Oto kilka przykładów myśli, na które warto zwrócić uwagę.

Zauważ, jak etykietujesz ludzi

Etykietowanie innych lub przyjmowanie założeń otwiera drzwi do krytycznego i osądzającego myślenia. Etykietując innych, wypowiadamy się na temat naszych przekonań, wartości lub niezaspokojonych potrzeb.

Bądź świadomy języka bez wyboru

Kiedy używamy słów "powinienem" lub "muszę", ograniczamy się i możemy nawet wzbudzić poczucie wstydu lub perfekcjonizmu. Spróbuj zastąpić ten język słowami "chcę".

Poczucie bezradności tworzymy w języku, którego używamy. Na przykład "Nie mogę tego zrobić" różni się od "Postanawiam tego nie robić". Pierwsze sugeruje, że jesteśmy bezsilni, podczas gdy drugie oznacza, że mamy wybór.

Zastanów się nad swoimi intencjami

Kiedy utkniesz w osądzającym myśleniu, pomocne może być zadanie sobie pytania, jaka jest twoja intencja. Czy próbujesz chronić siebie? Czy próbujesz kontrolować sytuację? Czy próbujesz poczuć się lepiej ze sobą?

Twoją intencją nie jest osądzanie innych, ale zrozumienie ich uczuć i potrzeb.

StoryShot #4: Oddziel obserwacje od osądów

Pomocne może być przećwiczenie dokonywania obserwacji bez osądzania ich. Ta umiejętność może być trudna do opanowania, ale jest integralną częścią komunikacji bez przemocy.

Oto przykład, jak można oddzielić Obserwacje od Osądów:

Zauważyłam, że podniosłeś głos, gdy ze mną rozmawiałeś.

Zauważyłem, że wydajesz się być zły z powodu tej sytuacji.

W pierwszej obserwacji nie ma dołączonego osądu. Druga obserwacja zawiera osąd na temat gniewu tej osoby.

Spróbuj poczynić obserwacje bez przypisywania im jakiejkolwiek oceny. Ta umiejętność może być trudna do opanowania, ale jest integralną częścią komunikacji bez przemocy.

Osądy blokują współczucie dla siebie i innych. Pierwszym krokiem do oduczenia się ich jest rozpoznanie ich w swoich codziennych myślach i rozmowach.

Komunikaty, które blokują współczucie

1. Oceny moralistyczne: dobro/zło, dobro/zło
2. Porównania: lepszy niż, gorszy niż
3. Zaprzeczenie odpowiedzialności: nie powinien, musi, nie może
4. Język absolutystyczny: zawsze, nigdy

Możesz uświadomić sobie te komunikaty, słuchając następujących słów i zwrotów: should, must, have to, need to, right, wrong, good, bad, better than, or worse than.

Kiedy używasz tych słów, spróbuj zastąpić je bardziej neutralnym językiem. Na przykład, zamiast mówić "nie masz racji", możesz powiedzieć "nie zgadzam się".

StoryShot #5: Weź odpowiedzialność za swoje uczucia

Musisz wziąć odpowiedzialność za swoje uczucia, zanim będziesz mógł autentycznie współczuć sobie i innym. Oznacza to, że nie możesz obwiniać innych za to, jak się czujesz. Jesteś jedyną osobą, która może kontrolować to, jak się czujesz.

Na przykład, możesz czuć się zły, jeśli ktoś odcina cię w ruchu ulicznym. Łatwo byłoby obwinić drugiego kierowcę za swój gniew, ale to byłoby oddanie mu władzy nad twoimi emocjami. Zamiast tego możesz skupić się na tym, jak chcesz się czuć i podjąć kroki, aby to osiągnąć.

Możesz nie być w stanie kontrolować tego, co się z tobą dzieje, ale zawsze możesz kontrolować, jak reagujesz.

Powszechne sposoby, w jakie nie bierzemy odpowiedzialności

Musimy być szczerzy wobec siebie, zanim będziemy mogli być szczerzy wobec innych. Pierwszym krokiem jest rozpoznanie, kiedy nie bierzemy odpowiedzialności za nasze uczucia. Oto kilka powszechnych sposobów, w jaki to robimy:

Obwinianie innych lub siebie

To twoja wina, że jestem zły.

Nie powinnam się tak czuć.

Uzasadnienie

Mieli się czym pochwalić.

Tak zostałem wychowany.

Wymówki

Nic na to nie poradzę.

To nie moja wina.

Granie ofiary

Nie potrafię nic zrobić dobrze.

To zawsze mi się zdarza.

Karanie

Nigdy więcej nie będę z tobą rozmawiać.

Sprawię, że będziesz się czuł tak samo źle jak ja.

Minimalizacja

To nie jest aż tak wielka sprawa.

Jestem pewien, że nie było to nic osobistego.

Kiedy nie bierzemy odpowiedzialności za nasze uczucia, oddajemy naszą moc do ich zmiany. Zamiast reagować na nasze emocje, możemy wybrać, jak chcemy się czuć i podjąć kroki, aby to osiągnąć.

Wspólne sposoby, w jakie możemy wziąć odpowiedzialność

Możemy wykorzystać czterostopniową komunikację bez przemocy, aby wziąć odpowiedzialność za nasze uczucia. Oto kilka przykładów.

Odczuwanie naszych potrzeb i uczuć:

Czuję się teraz zły.

Potrzebuję trochę czasu, żeby się uspokoić.

Wyrażać nasze potrzeby i uczucia bez osądzania:

Poczułam złość, gdy podniosłaś głos.

Potrzebuję trochę czasu, żeby się uspokoić, zanim będziemy kontynuować tę dyskusję.

Złóż wniosek:

Możemy o tym porozmawiać, gdy będę spokojniejsza?

Czy byłbyś skłonny porozmawiać o tym później?

Kilka pomocnych zwrotów do wykorzystania przy braniu odpowiedzialności za swoje uczucia:

"Czuję się ____________, bo ___________".

"Wybieram ___________ bo ___________".

"Chcę ___________ bo ___________".

Biorąc odpowiedzialność za swoje uczucia, przejmujesz kontrolę nad swoim życiem i szczęściem.

StoryShot #6: Podaj swoje potrzeby i pragnienia w pozytywnych słowach

Jaka jest różnica między prośbą a żądaniem? Zauważ, jak mówisz do siebie i innych. Czy zauważasz, że stawiasz dużo wymagań?

Wnioski

Prośba to stwierdzenie, co chciałbyś, aby się stało, bez domniemanej groźby, co się stanie, jeśli prośba nie zostanie spełniona.

Na przykład: "Czy możesz wyłączyć telewizor?" to prośba.

Wymagania

Żądanie jest stwierdzeniem, czego chcesz, z ukrytą groźbą, co się stanie, jeśli twoje żądanie nie zostanie spełnione.

Na przykład: "Wyłącz teraz telewizor, albo wyłączę go za ciebie!" to żądanie.

Problem z żądaniami polega na tym, że często prowadzą one do konfliktu, ponieważ opierają się na założeniu, że druga osoba zrobi to, co chcesz, aby zrobiła. Może to prowadzić do walki o władzę i pozostawić obie strony w poczuciu urazy.

Z drugiej strony prośby opierają się na założeniu, że druga osoba ma wybór w tym, co robi. Dzięki temu obie strony czują się szanowane i są bardziej skłonne do współpracy.

Kilka pomocnych zwrotów do wykorzystania przy składaniu próśb:

"Czy byłbyś skłonny do ___________?"

"Byłbym wdzięczny, gdybyś ___________".

"Potrzebuję ___________. Czy byłbyś skłonny do ___________?"

Pamiętaj, że celem nie jest skłonienie drugiej osoby do zrobienia tego, co chcesz, ale wyrażenie swoich potrzeb i pragnień w sposób, który jest pełen szacunku i niezagrażający.

StoryShot #7: Potrzeby są uniwersalne, ale sposoby ich zaspokojenia już nie

Za reakcjami każdego z nas stoi jakiś powód. Kiedy nasze potrzeby nie są zaspokojone, reagujemy w sposób, który może wydawać się negatywny, ale jest tylko próbą zaspokojenia naszych potrzeb.

Na przykład, jeśli czujesz się smutny, może to być spowodowane tym, że potrzebujesz miłości i połączenia. Jeśli jesteś zły, może to być spowodowane tym, że potrzebujesz szacunku lub innej niezaspokojonej potrzeby.

Kilka codziennych potrzeb, które wszyscy mamy:

• Miłość i połączenie
• Szacunek
• Autonomia i niezależność
• Bezpieczeństwo i ochrona
• Zabawa i gra
• Znaczenie i cel

Najważniejsze, aby pamiętać, że każdy stara się zaspokoić swoje potrzeby, nawet jeśli robi to w sposób, który nie jest pomocny.

Kiedy widzimy, że każdy po prostu próbuje zaspokoić swoje potrzeby, łatwiej jest zrozumieć jego reakcje i reagować w sposób pomocny, a nie szkodliwy.

StoryShot #8: Słuchaj empatycznie poprzez potwierdzanie i zadawanie pytań

Aktywne słuchanie to umiejętność, której można się nauczyć i którą można ćwiczyć. Polega na byciu w pełni obecnym przy drugiej osobie, bez przerywania, oceniania czy udzielania rad.

Zamiast tego skupiamy się na próbie zrozumienia perspektywy drugiej osoby. Można to zrobić, zastanawiając się nad tym, co się usłyszało, zadając pytania i powtarzając główne punkty.

Na przykład: "Brzmi to tak, jakbyś był zły z powodu tego, co się stało. Czy to prawda?"

"Czy możesz mi powiedzieć więcej o tym, jak się czujesz?".

"Brzmi to tak, jakbyś czuł się teraz samotny".

Praktykowanie aktywnego słuchania może pomóc w poprawieniu komunikacji i tworzeniu głębszych połączeń.

Odzwierciedlaj ich uczucia i potrzeby poprzez parafrazowanie

Walidacja idzie bardzo daleko. Kiedy ludzie czują się wysłuchani, są bardziej skłonni do wysłuchania tego, co masz do powiedzenia. Jednym ze sposobów pokazania, że się słucha, jest sparafrazowanie tego, co powiedziała druga osoba. Świadczy to o zrozumieniu wypowiedzi i pomaga budować zaufanie.

Na przykład: "To brzmi trudno. Widzę, jak to byłoby naprawdę zagmatwane".

Celem nie jest zgodzenie się z drugą osobą, ale danie jej do zrozumienia, że rozumiesz, jak się czuje.

Jak zadawać pytania, aby zidentyfikować potrzeby mówcy

Zadawaj pytania, wykorzystując jako przewodnik proces czterech kroków.

Zauważyłam, że ________.

Czy czujesz się ________ bo potrzebujesz/cenisz ________?

Czy chciałbyś ________?

To skuteczny sposób na pokazanie, że autentycznie słuchasz i chcesz zrozumieć perspektywę drugiej osoby.

Odpowiadaj ze współczuciem

Współczucie to nie to samo, co zgoda. Nie musisz zgadzać się z działaniami czy słowami drugiej osoby, ale możesz nadal dostrzegać jej potrzeby i reagować pomocniczo.

Na przykład: "Widzę, że jesteś naprawdę zły i potrzebujesz być wysłuchany. Przepraszam, że nie wysłuchałem cię wcześniej. Czy możesz mi powiedzieć więcej o tym, co się stało?".

StoryShot #9: Szanuj siebie i swoje potrzeby z empatią

Empatia zaczyna się od siebie. Jak mówisz do siebie? Czy mówiłbyś do przyjaciela tak, jak mówisz do siebie?

Jeśli nie, to dlaczego?

Zasługujesz na taką samą empatię, jaką dałbyś innym. Pamiętaj, że każdy stara się po prostu zaspokoić swoje potrzeby. Kiedy postrzegasz swoje reakcje jako próbę zaspokojenia swoich potrzeb, łatwiej jest reagować w sposób, który jest pomocny, a nie szkodliwy.

Praktykuj współczucie dla siebie, mówiąc do siebie z życzliwością i zrozumieniem.

"W tej chwili czuję się wściekły. Muszę się uspokoić, żeby móc myśleć jaśniej".

"Widzę, że czuję się teraz samotny. Muszę dotrzeć do moich przyjaciół i rodziny".

"Widzę, że jestem naprawdę zdenerwowany tym, co się stało. Muszę poświęcić trochę czasu, aby przetworzyć moje uczucia".

Działania, które zapobiegają empatii

Współczucie dla innych zaczyna się w Tobie. Oto kilka sposobów, w jaki wchodzimy sobie w drogę do empatii dla innych i siebie.

• Oceniając siebie surowo
• Skupianie się na tym, co "powinieneś" zrobić, zamiast na tym, co chcesz zrobić
• Porównywanie się z innymi
• Stawianie siebie w gorszym świetle
• Skupianie się na swoich wadach

Traktuj siebie ze współczuciem: 4 Kroki

Empatia zaczyna się od współczucia dla samego siebie. Jeśli chcesz się nauczyć, jak być bardziej współczującym wobec innych, zacznij od ćwiczenia na sobie.

Oto cztery kroki, aby zacząć:

1. Obserwuj swoje myśli i emocje bez osądzania
2. Akceptuj swoje myśli i emocje bez osądzania
3. Reaguj na swoje myśli i emocje ze zrozumieniem i współczuciem
4. Pozwala twój myśli i emocje być jak one są bez osądzania.

Ważne jest, aby być dla siebie życzliwym. Pamiętaj, że każdy stara się po prostu zaspokoić swoje potrzeby. Kiedy postrzegasz swoje reakcje jako próbę zaspokojenia swoich potrzeb, łatwiej jest reagować w sposób, który jest pomocny, a nie szkodliwy.

StoryShot #10: Przestań karać siebie i innych

Strach przed karą hamuje dobrą wolę i poczucie własnej wartości. Rodzi defensywę, urazę i obwinianie. Kiedy karzemy siebie, powodujemy niepotrzebne cierpienie. Stajemy się naszymi własnymi więźniami, żyjąc w ciągłym stanie strachu i zwątpienia w siebie.

Jeśli zauważysz, że karzesz siebie lub innych, spróbuj spojrzeć na sytuację z perspektywy potrzeb. Jaka potrzeba nie jest zaspokojona, co powoduje tę karę?

Kiedy już zidentyfikujesz potrzebę, możesz zacząć szukać innych sposobów na jej pozytywne zaspokojenie.

Karanie siebie lub innych powoduje tylko cierpienie. Ważne jest pamiętanie, że każdy stara się po prostu zaspokoić swoje potrzeby. Jeśli potrafisz zidentyfikować potrzebę, która nie jest zaspokajana, możesz zacząć szukać innych sposobów jej zaspokojenia, które będą bardziej korzystne.

Podsumowanie i ocena końcowa Komunikacji bez przemocy

Empatia nie polega na naprawianiu czy zmienianiu drugiej osoby. Chodzi o zrozumienie i zaakceptowanie ich takimi, jakimi są. Kiedy możesz to zrobić, połączenie z nimi jest znacznie łatwiejsze.

StoryShot #1: Proces Nonviolent Communication opiera się na Obserwacji, Uczuciach, Potrzebach i Prośbach.

Proces Nonviolent Communication opiera się na czterech podstawowych pojęciach: obserwacja, uczucia, potrzeby i prośby. Kiedy potrafisz zrozumieć i zaakceptować te cztery koncepcje, skuteczna komunikacja staje się znacznie łatwiejsza.

StoryShot #2: Zrozumieć różnicę między "czuję" a "myślę"

Istnieje duża różnica między "czuję" a "myślę". "Czuję" wypowiedzi oparte są na obserwacjach, podczas gdy, "myślę" wypowiedzi oparte są na ocenach i interpretacjach. Stwierdzenia typu "czuję" są znacznie bardziej pomocne w komunikacji, ponieważ opierają się na faktach.

StoryShot #3: Zwróć uwagę na myślenie osądzające i język bez wyboru

Jedną z najistotniejszych barier w skutecznej komunikacji jest myślenie osądzające. Kiedy jesteś uwikłany w osądzanie, nie potrafisz dostrzec perspektywy drugiej osoby. Jest też bardziej prawdopodobne, że będziesz używać języka bez wyboru, który jest szkodliwy i niepomocny.

StoryShot #4: Oddziel obserwacje od osądów

Istotne jest, aby umieć oddzielić obserwacje od osądów. Obserwacje opierają się na faktach, natomiast osądy na opiniach. Kiedy potrafisz dokonać tego rozróżnienia, dużo łatwiej jest komunikować się ze współczuciem i empatią.

StoryShot #5: Weź odpowiedzialność za swoje uczucia

Twoje uczucia to twoja odpowiedzialność. Nie możesz kontrolować tego, co czuje ktoś inny, ale możesz kontrolować to, jak reagujesz na własne uczucia. Wzięcie odpowiedzialności za swoje uczucia sprawia, że częściej reagujesz bez robienia sobie wymówek.

StoryShot #6: Podaj swoje potrzeby i pragnienia w pozytywnych słowach

Potrzeby i pragnienia najlepiej określać w kategoriach pozytywnych. Na przykład zamiast mówić: "Potrzebuję, żebyś przestał na mnie krzyczeć, "spróbuj" Potrzebuję, żebyś mówił do mnie spokojnym głosem". Kiedy podajesz swoje potrzeby i pragnienia w pozytywnych terminach, drugiej osobie jest znacznie łatwiej zrozumieć i odpowiedzieć pomocnie.

StoryShot #7: Potrzeby są uniwersalne, ale sposoby ich zaspokojenia już nie

Wszyscy mamy te same podstawowe potrzeby, ale sposoby ich zaspokojenia nie zawsze są takie same. Istotne jest, aby być kreatywnym i elastycznym w poszukiwaniu sposobów na zaspokojenie swoich potrzeb. Kiedy potrafisz to zrobić, znacznie łatwiej jest znaleźć praktyczne rozwiązania.

StoryShot #8: Słuchaj empatycznie poprzez potwierdzanie i zadawanie pytań

Kiedy słuchasz empatycznie, potwierdzasz uczucia i potrzeby drugiej osoby. Zadajesz również pytania, aby wyjaśnić swoje zrozumienie. Dzięki temu druga osoba czuje się wysłuchana i zrozumiana, co jest niezbędne w komunikacji.

StoryShot #9: Szanuj siebie i swoje potrzeby z empatią

Istotne jest, aby traktować siebie z empatią. Oznacza to zrozumienie i akceptację własnych potrzeb. O wiele łatwiej jest odpowiadać na swoje potrzeby, gdy potrafisz to zrobić.

StoryShot #10: Przestań karać siebie i innych

Karanie siebie i innych tworzy tylko więcej konfliktów i krzywd.

Najważniejsze jest, aby znaleźć bardziej realistyczne sposoby na zaspokojenie swoich potrzeb. Kiedy jesteś w stanie to zrobić, znacznie łatwiej jest rozwiązywać konflikty. Kiedy przestajesz karać siebie i innych, masz większe szanse na znalezienie korzystnych rozwiązań.

Końcowe przemyślenia na temat Porozumienia bez przemocy

Nonviolent Communication autorstwa Marshalla Rosenberga to książka, która pomogła wielu osobom poprawić swoje umiejętności komunikacyjne.

Nonviolent Communication pomaga Ci poprawić komunikację, ucząc Cię jak:

• Słuchaj empatycznie
• Oddzielenie obserwacji od ocen
• Weź odpowiedzialność za swoje uczucia
• Określ swoje potrzeby i pragnienia w pozytywnych słowach
• Potrzeby są uniwersalne, ale sposoby ich zaspokojenia nie są
• Przestań karać siebie i innych

Stosując się do powyższych wskazówek, możesz zacząć komunikować się ze współczuciem. Nasze streszczenie książki Nonviolent Communication jest doskonałym źródłem wiedzy na temat poprawy swoich umiejętności komunikacyjnych. Ta książka jest świetnym źródłem informacji, jeśli chcesz poprawić swoją zdolność do komunikowania się z przyjaciółmi i bliskimi.

---

Jaki jest Twój ulubiony lokal na wynos? Czy przegapiliśmy coś ważnego? Daj nam znać, komentując poniżej.

Ocena

Jak oceniasz Nonviolent Communication na podstawie naszego podsumowania książki?

Streszczenia książek powiązanych

• Gandhi
• Trudne rozmowy
• Kluczowe rozmowy
• Słowa, które zmieniają umysły
• Radykalna szczerość