Freakonomics by Steven D. Levitt and Stephen J. Dubner Analysis and Summary

Życie staje się pracowite. Ma Freakonomics zbierał kurz na twojej półce? Zamiast tego, weź teraz kluczowe pomysły.

Tutaj zarysowujemy powierzchnię. Jeśli jeszcze nie masz tej książki, zamów ją lub zdobądź audiobook za darmo na Amazon, aby poznać soczyste szczegóły.

---

Wstęp

W latach 90. w Ameryce wzrosła brutalna przestępczość, a eksperci przewidywali, że będzie ona nadal fenomenalnie rosła. A potem, nagle, wskaźnik przestępczości spadł. Eksperci mówili wtedy, że to z powodu lepszych przepisów kontroli broni, lepszej policji i boomu gospodarczego. Ale te teorie były błędne. Prawdziwą przyczyną było to, że 20 lat wcześniej aborcja stała się legalna. I nie rodziły się już dzieci, które rodziłyby się w niekorzystnych warunkach i przez to miały większe szanse na zostanie przestępcami.

O tym właśnie jest "Freakonomia" autorstwa ekonomisty Stevena D. Levitta i dziennikarza Stephena J. Dubnera. Patrzy na świat i to jak on działa, badając "ukrytą stronę wszystkiego". Podważa konwencjonalną mądrość i udowadnia, że często jest ona błędna.

Zadaje świeże, ciekawe pytania, o których większość ekonomistów nawet nie pomyślałaby, takie jak: Skoro dilerzy narkotyków mają tyle pieniędzy, to dlaczego wciąż mieszkają z matkami? Albo co jest bardziej niebezpieczne, pistolet czy basen?  

O autorach

Steven D. Levitt, profesor ekonomii na Uniwersytecie w Chicago, otrzymał Medal Johna Batesa Clarka, przyznawany najbardziej wpływowemu amerykańskiemu ekonomiście poniżej czterdziestki. Jest również założycielem organizacji The Greatest Good, która stosuje myślenie w stylu Freakonomii w biznesie i filantropii.

Stephen J. Dubner, wielokrotnie nagradzany dziennikarz, a także osobowość radiowa i telewizyjna, pracował dla "New York Timesa" i opublikował trzy książki inne niż Freakonomics. Jest gospodarzem Freakonomics Radio i Tell Me Something I Don't Know.

---

Podsumowanie Freakonomics rozdział po rozdziale

Rozdział 1

Rozdział pierwszy Freakonomii rozpoczyna się od krótkiego dyskursu na temat bodźców. Levitt uważa, że większość bodźców nie powstaje organicznie. Zamiast tego ktoś musiał je wymyślić, mając na uwadze jakiś cel.

Ukryta strona wszystkiego  

Dla Levitta, moralność reprezentuje sposób, w jaki ludzie chcieliby aby świat działał. Ekonomia reprezentuje to, jak świat faktycznie działa. Więc po pierwsze, książka oferuje pięć podstawowych spostrzeżeń na temat ekonomii.

1.  Bodźce są podstawą współczesnego życia. ich zrozumienie jest kluczem do rozwiązania każdej zagadki ludzkiego zachowania lub zdarzenia.   
2.  Konwencjonalna mądrość jest często błędna. Choć często przyjmujemy wyjaśnienia i teorie ekspertów jako fakty, często nie są one w ogóle naukowe. Na przykład, picie ośmiu szklanek wody dziennie nigdy nie zostało udowodnione, aby zrobić coś dla swojego zdrowia.
3.  Dramatyczne efekty lub wydarzenia, często mają odległe, nawet subtelne, przyczyny. Na przykład spadek wskaźnika przestępczości nie został spowodowany żadnymi niedawnymi wysiłkami w zakresie pilnowania porządku publicznego, ale ustawą aborcyjną uchwaloną dwie dekady wcześniej.  
4. Eksperci wykorzystują swoją przewagę informacyjną, aby służyć własnemu programowi. Od agentów nieruchomości po naukowców, większość ekspertów ma swoje własne uprzedzenia na korzyść własnego interesu. Oznacza to, że nie zawsze stawiają Twój najlepszy interes na pierwszym miejscu.   
5. Wiedza o tym, co i jak mierzyć, sprawia, że skomplikowany świat staje się znacznie mniej skomplikowany. Oznacza to, że pomimo chaosu i pozornej nieprzewidywalności współczesnego świata, jest on zrozumiały, jeśli nauczymy się patrzeć na dane we właściwy sposób.

Zachęty są podstawą współczesnego życia

Bodziec to po prostu sposób na zachęcenie ludzi do robienia więcej dobrej rzeczy, a mniej złej. Od dzieciństwa wszyscy uczymy się reagować na bodźce, pozytywne lub negatywne. Jeśli masz dobre stopnie w szkole, dostajesz nowy rower.

Ekonomia u swych podstaw jest nauką o bodźcach. Jak ludzie dostają to, czego chcą lub potrzebują, zwłaszcza gdy inni ludzie chcą lub potrzebują tego samego rzeczy.

Istnieją trzy podstawowe rodzaje zachęt:

• Moralny
• Społeczny
• Ekonomiczne.

Bardzo często program motywacyjny będzie miał wszystkie trzy odmiany.

"Moralność, można by twierdzić, reprezentuje sposób, w jaki ludzie chcieliby, aby świat działał, wheareas ekonomia reprezentuje, jak to faktycznie działa." 

Na przykład, kampania antynikotynowa kampania narzuciła składnię $3 jako ekonomiczny bodziec przeciwko kupowaniu papierosów. Ponadto zakazano palenia w restauracjach i innych miejscach publicznych. miejscach. Był to bodziec społeczny.

Jednocześnie rząd zapewniał, że terroryści pozyskiwali pieniądze sprzedając papierosy na czarnym rynku, co stanowiło moralną zachętę przeciwko paleniu.

Podaje również przykład ośrodka opieki dziennej, który stanął przed problemem, że niektórzy rodzice spóźniali się z odbieraniem swoich dzieci. Centrum postanowiło nałożyć niewielką grzywnę za każdym razem, gdy dziecko było odbierane późno. Wynik, którego można by się spodziewać, byłby taki, że spóźnienia zmniejszyłyby się, ale zaskakująco wynik był taki, że rodzicielska opieszałość wzrosła.

Najwyraźniej rodzice zestawili niewielką grzywnę z własnymi niedogodnościami związanymi z byciem na czas i zdecydowali, że koszt jest tego wart. Grzywna mogła również przekształcić kwestię społeczną lub moralną w ekonomiczną. Ile to będzie kosztować, jeśli nie będę na czas?

"Kiedy ludzie nie ponoszą prawdziwych kosztów czegoś, mają tendencję do nieefektywnej konsumpcji".

Levitt podkreśla, że rodzaje bodźców, ekonomiczne, społeczne i moralne często wzajemnie się odtwarzają lub zastępują.

Oszukiwanie na standaryzowanych testach

  W badaniu systemu szkolnictwa publicznego w Chicago Levitt odkrył, że znaczny procent nauczycieli pomagał swoim uczniom zdać coroczne testy standaryzowane. Dlaczego? Ponieważ system zapewnia zachęty dla szkół i nauczycieli, których uczniowie osiągają wysokie wyniki.  

W ramach polityki No Child Left Behind w amerykańskiej edukacji, uczniowie, którzy otrzymali niskie wyniki na standaryzowanych testach, są wstrzymywani o rok. rok. Ponadto, szkoła, która uzyskuje słabe wyniki, może otrzymać cięcia w finansowaniu lub lub zostać zamknięta, a nauczyciel, którego uczniowie mają niskie wyniki może zostać zdegradowany lub zwolniony.

I odwrotnie, szkoły, które dobrze wypadają na testach, otrzymują większe dofinansowanie, a nauczyciele, których uczniowie uzyskują dobre wyniki, mogą awansować lub otrzymać premie pieniężne.

Kwestia oszustwa

 Jedno z pytań, które uwielbiam zadawać, to kto i dlaczego oszukuje? Cóż, jego badania pokazują, że nawet ci, którzy wydają się najbardziej honorowi lub którzy wydają się mieć najmniej okazji, aby to zrobić, często oszukują z powodu bodźców.

Zapasy sumo to kolejna dziedzina, która okazuje się być podatna na oszukiwanie. Sumo jest głównym sportem w Japonii, który jest uważany za święty i honorowy. Ale system zachęt w sumo czyni go bardzo podatnym do oszukiwania. Każdy zapaśnik sumo musi utrzymać ranking, który wpływa na to, ile ile zarabia, jakimi przywilejami i reputacją się cieszy. Aby utrzymać swój ranking, musi wygrać co najmniej 8 zwycięstw z 17 każdego rocznie.

W ostatnim dniu turnieju, niektórzy zapaśnicy będą mieli karty 7-7, co oznacza, że mają 7 zwycięstw i 7 porażek i muszą wygrać swoją ostatnią walkę, aby utrzymać swój ranking. Jednakże, jeśli spojrzeć na procent zwycięstw i porażek tych samych zapaśników w następnej walce, dane pokazują, że zapaśnicy z 7-7 wygrywają tylko 40% czasu przeciwko tym samym przeciwnikom. Najbardziej logicznym wyjaśnieniem jest to, że pomiędzy zawodnikami doszło do jakiegoś quid pro quo, coś w stylu: ty pozwolisz mi wygrać dzisiaj, a ja pozwolę ci wygrać następnym razem

Rozdział 2

Opisuje, jak KU Klux Klan został znacznie osłabiony, gdy jego tajemnice zostały upublicznione i jak klan polegał na swojej wiarygodnej groźbie przemocy, a nie rzeczywistej przemocy.

Levitt Wykorzystuje brokerów nieruchomości do zilustrowania wartości informacji i interesów ludzi w ujawnianiu go. Stwierdzenie, że brokerzy zrobić znacznie lepsze oferty podczas negocjacji dla ich własnych właściwości, a nie dla właściwości ich klientów.

Wykorzystanie i nadużywanie informacji

Ku Klux Klan i agenci nieruchomości mają jedną wspólną cechę: obaj wykorzystują informacje do zdobycia władzy nad innymi.

Klan został założony zaraz po wojnie secesyjnej, aby promować supremacji białych, najpierw przeciwko czarnym, później przeciwko czarnym, Żydom i innych ras. Rozwijał się w pierwszej dekadzie XX wieku, potem zmalał podczas pierwszej wojny światowej, kiedy jedność narodowa stała się silniejszą motywacją niż segregacja.

Klan kwitł po wojnie, gdy strach przed wojną zastąpiła niepewność o gospodarkę. Co ostatecznie spowodowało upadek Klanu? Informacje. Klan, zasadniczo, czerpał swoją siłę i atrakcyjność z bycia tajnym stowarzyszeniem. Miał tajne hasła, tajne uściski dłoni i członków, którzy byli znani tylko sobie nawzajem. Podczas gdy wielu ludzi wypowiadało się przeciwko Klanowi, wiedzieli oni bardzo mało o

Rozdział 3

Rozdział 3 Freakonomics bada ekonomię przestępczości, a konkretnie bodźce, z którymi borykają się amerykańskie gangi uliczne, handlujące crackiem. Nieliczni członkowie gangów na szczycie zarabiali bardzo dobrze, ale zdecydowana większość nie mogła żyć z tego, co zarobi i pozostawała w biznesie tylko w nadziei, że uda im się wznieść na szczyt.

W dyskusji poruszono istotny problem wzrostu przestępczości, który towarzyszył wprowadzeniu cracku.

Konwencjonalna mądrość jest często Wrong

Ludzie często lamentują, że jest tyle przestępstw w nowoczesnym społeczeństwie i mówią, że w "starych dobrych czasach" było spokojniej. Ale to jest dalekie od prawdy, jeśli weźmiemy pod uwagę dłuższą perspektywę.

Statystyki pokazują, że w porównaniu z wiekiem XVIII i XIX, a nawet z latami 1900-1950, przestępczość jest dziś znacznie niższa. I znów wynika to z bodźców w porównaniu z wcześniejszymi czasami. Mamy dziś więcej bodźców moralnych, społecznych i ekonomicznych przeciwko popełnianiu przestępstw. Mamy bodźce ekonomiczne, bodźce społeczne i bodźce moralne.

Dowiedzieliśmy się już, że jednym z głównych powodów spadku przestępczości było prawo legalizujące aborcję. Innym przykładem odległej przyczyny, która powoduje dramatyczny efekt, jest wynalezienie cracku w latach 70.

Przedtem, ruch praw obywatelskich w Ameryce poczynił wielki postęp w polepszaniu życia czarnym Amerykanom, w zakresie opieki zdrowotnej, edukacji, możliwości pracy itp. Ale kiedy wynaleziono cracka, tańszą forma kokainy, została wynaleziona, zadanie dystrybucji jej do mas czuje się czarnych gangów ulicznych.

Crack kokainy setback czarnych postęp w Ameryce o około 10 lat i wysłać śmiertelność przed mieczem po spadku dla lat. W skali kraju, kokaina crack przyczynił się do wzrostu ogólnokrajowej fali przestępczości w Ameryce

W 1939 roku firma Dupont wprowadziła na rynek nylonowe pończochy dla kobiet. Do Do tego czasu dostępne były tylko jedwabne pończochy, które były drogie i trudno i trudne do zdobycia, co czyniło je niedostępnymi dla większości kobiet. Pończochy nylonowe umożliwiły umożliwiły kobietom noszenie pończoch przez cały czas. To było tak samo było z crackiem.

W latach 70-tych kokaina była najbardziej klasowym narkotykiem. Ale była również najdroższa, więc niewielu użytkowników mogło sobie na nią pozwolić. Wtedy wynaleziono crack kokainę została wynaleziona, co było po prostu mieszaniem małych ilości kokainy z sodą oczyszczoną sodą oczyszczoną i wodą, a następnie gotowanie płynu.

Wynalezienie cracku zbiegło się w czasie z deficytem kokainy w Kolumbii. A przedsiębiorczy Nikaraguańczyk Oscar Danilo Blandon wymyślił, jak wykorzystać te dwie rzeczy do zarabiania pieniędzy. Przywoził duże ilości kokainy i rozprowadzał ją wśród głównie czarnych gangów ulicznych, które zamieniały ją w crack i sprzedawały na ulicach. Z dnia na dzień kokaina crack stała się najpopularniejszym narkotykiem w Ameryce. Była tania, zapewniała potężny haj, który nie trwał długo, więc zawsze odsyłała klienta z powrotem, by kupił jeszcze trochę.

Narkotyki i niepowodzenia w Czarnym Ruchu  

Aż crack kokainy wszedł na scenę, Czarni jako grupa w Ameryce były zdobywając wielkie postępy w zakresie praw obywatelskich, zdrowia, możliwości i siły gospodarczej. Ale crack kokainy destrukcyjny efekt był odczuwany najciężej przez czarnych.

Kiedy crack kokaina przeniknęła do czarnych dzielnic, śmiertelność niemowląt i przestępczość gwałtownie wzrosły w tych społecznościach. Na większą skalę, crack kokaina przyczyniła się do większej fali przestępczości, która zaczęła się budować w Ameryce do połowy lat 90-tych, aż została zatrzymana przez inną niespodziewaną przyczynę - prawo aborcyjne.  

Rozdział 4

Rozdział 4 Freakonomics omawia różne teorie proponowane z perspektywy czasu i dźwigni stwierdza, że niektórzy ją spełnili, ale większość nie.

Jego zaskakująca odpowiedź i najbardziej kontrowersyjny z wyników badań omawianych w książce jest taki, że wskaźniki przestępczości spadły w wyniku decyzji Sądu Najwyższego z 1973 roku, która zalegalizowała aborcję.

Jego teoria, którą popiera danymi, jest taka, że kobiety w ciąży miały tendencję do życia w warunkach związanych z późniejszą przestępczością ich dzieci, włączając w to niski poziom edukacji, samotne rodzicielstwo i ubóstwo. Tak więc prawo do aborcji bardziej niż jakikolwiek inny czynnik zapobiega rodzeniu się przestępców.

Levitt wyraźnie stwierdza, że proponowanie aborcji jako środka zapobiegania przestępczości w przyszłości miałoby ogromne implikacje moralne. Jego intencją jest jedynie dostarczenie danych, a tym samym zilustrowanie niezamierzonych konsekwencji zmiany polityki publicznej.

Rozdział 5

W ciągu ostatnich kilku dekad rodzicielstwo stało się własną nauką. Istnieją "eksperci od rodzicielstwa", którzy publikują książki na temat właściwego sposobu wychowywania dziecka. Prowadzone są niezliczone badania socjologiczne i psychologiczne na temat właściwego sposobu karmienia piersią, właściwego sposobu usypiania dzieci, właściwego sposobu karania dzieci itp.

Jak większość tak zwanych ekspertów, eksperci od rodzicielstwa są dobrzy w wydawaniu dźwięków pewności siebie, nawet jeśli ich informacje są wątpliwe. I jak wszyscy eksperci, eksperci od rodzicielstwa są biegli w wzbudzaniu strachu u swoich odbiorców - strachu przed wychowaniem złych dzieci.

Jednym z powodów, dla których rodzice tak łatwo dają się przekonać ekspertom od wychowania jest to, że rodzice - a w zasadzie wszyscy ludzie - źle oceniają ryzyko. Tam są pewni ryzyka które straszą ludzi w zmieniać ich zachowanie - ale te zmiany w zachowaniu są często nieproporcjonalne z ryzykiem sam.

Na przykład jeden przypadek choroby szalonych krów w New Jersey skłonił ogromną liczbę Amerykanów do całkowitego zaprzestania spożywania wołowiny. Przeciętnie ludzie o wiele bardziej boją się samolotów niż samochodów, mimo że samochody są odpowiedzialne za o wiele więcej ofiar śmiertelnych niż samoloty. Jeśli wziąć pod uwagę prawdopodobieństwo śmierci w samochodzie i prawdopodobieństwo śmierci w samolocie, zakładając jednakowy czas spędzony w obu pojazdach, to ogólne prawdopodobieństwo śmierci jest mniej więcej takie samo.

Dlaczego ludzie się boją? Jedna z przekonujących teorii na temat strachu głosi, że ludzie zwykle boją się rzeczy, które stanowią bezpośrednie zagrożenie, a nie odległe niebezpieczeństwo.

Na przykład, Kongres ma większe szanse na uchwalenie ustawy zwalczającej terroryzm niż ustawy zwalczającej choroby serca, mimo że choroby serca zabijają każdego roku znacznie więcej ludzi niż terroryzm. Choroba serca jest problemem odległym; terroryzm, zdaniem autorów, "dzieje się teraz."

Autorzy wracają do kwestii rodzicielstwa. Kiedy rodzice próbują zwiększyć bezpieczeństwo swoich dzieci, zazwyczaj wiąże się to z zakupem jakiegoś nowego produktu - produktu, który niekoniecznie będzie chronił dziecko.

Na przykład, fotelik samochodowy jest często reklamowany jako istotny sposób ochrony dzieci podczas wypadków samochodowych. W rzeczywistości jednak prawdziwa korzyść z umieszczenia dziecka w foteliku samochodowym polega na tym, że dziecko siedzi na tylnym siedzeniu samochodu, a nie jedzie w foteliku; sam fotelik samochodowy nie robi wiele, aby uratować życie dziecka.

Co jest bardziej niebezpieczne: Pistolet czy basen?

Większość rodziców nie trzymałaby broni w domu z obawy, że że może ona wyrządzić krzywdę ich dzieciom. Niewielu rodziców uważa jednak, że nie ma nic złego że nie ma nic złego w posiadaniu basenu w domu.

Dane pokazują jednak, że jedno utonięcie dziecka na każde 11,000 basenów mieszkalnych w Ameryce. W kraju, w którym jest 6 milionów basenów, oznacza to, że około 550 dzieci poniżej dziesiątego roku życia umiera z powodu utonięć każdego roku.

Tymczasem na każdy milion sztuk broni przypada jedno dziecko zabite przez broń. 1milion sztuk broni. W kraju, w którym szacuje się, że jest 200 milionów sztuk broni, oznacza to. około 175 dzieci poniżej 10 roku życia ginie od broni każdego roku.  

To pokazuje, że ryzyko, które przeraża ludzi jest bardzo różnią się od zagrożeń, które rzeczywiście zabijają ludzi. Mówiąc prościej, niektóre zagrożenia są bardziej przerażające niż inne.

Atak terrorystyczny, na przykład, jest bardziej przerażający, niż choroba serca, mimo że na tę ostatnią umiera więcej osób. A basen jest mniej straszny niż pistolet. Innymi słowy, ryzyko jest postrzegane przez ludzi jako: Ryzyko = Zagrożenie + Oburzenie. Jeśli zagrożenie jest wysokie, ale oburzenie jest niskie, ludzie mają tendencję do nie reagowania zbyt wiele, takich jak w przypadku chorób serca. Ale jeśli zagrożenie jest niskie, a oburzenie wysokie, jak w przypadku ataków terrorystycznych, to ludzie mają tendencję do nadmiernej reakcji.  

Rozdział 6

Rozdział szósty podejmuje kwestię doskonałego rodzicielstwa. Do zabawnego ekstremum, badając imiona, które rodzice nadają dzieciom, i zastanawiając się, czy te imiona przewidywały późniejsze wyniki życiowe dzieci.

Rodzice chcą wierzyć, że mają duży wpływ na to, jakimi ludźmi staną się ich dzieci. Widać to w pierwszej "oficjalnej czynności", jaką wykonują rodzice - nadaniu dziecku imienia. W ostatnich latach napisano setki książek o tym, jak ważne jest nadanie dziecku imienia. Rodzice uważają, że imię ich dziecka może w jakiś sposób "przewidzieć" jego sukces w życiu.

W 1958 roku mężczyzna o imieniu Robert Lane miał dwoje dzieci. Jedno dziecko nazwał Zwycięzca, a drugie - Frajer. Co dziwne, Loser Lane stał się całkiem udanym człowiekiem: chodził do szkoły podstawowej na stypendium, a w końcu został sierżantem detektywem w NYPD.

Koledzy mówią na niego Lou. Z kolei Winner Lane został przestępcą zawodowym i większość swojego dorosłego życia spędził za kratkami. Możemy zapytać - jaki wpływ ma imię dziecka na jego rozwój? Czy imię naprawdę ma znaczenie?

Aby rozpocząć studiowanie tego zagadnienia, możemy powrócić do idei Rolanda Fryera, z którym zetknęliśmy się w ostatnim rozdziale.

Fryer badał segregację czarnej i białej kultury: czarni i biali oglądają inną telewizję, palą inne papierosy, kupują inne marki itd. Fryer zastanawiał się: czy charakterystyczna czarna kultura w Ameryce była przyczyną, czy tylko odbiciem dysproporcji ekonomicznych między białymi i czarnymi?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, Fryer zbadał akty urodzenia w stanie Kalifornia. Interesujące jest to, że białe i czarne rodziny nadają swoim dzieciom uderzająco różne imiona. Inne mniejszości, takie jak Azjaci i, w mniejszym stopniu, Latynosi, nadają swoim dzieciom imiona, które są nieco podobne do imion białych dzieci. Można powiedzieć, że istnieje "czarno-biała luka w nadawaniu imion". Ta luka jest zjawiskiem niedawnym - przed latami 70-tymi XX wieku istniało duże pokrycie między białymi i czarnymi imionami.

Na przykład, typowe czarne dziecko urodzone przed 1970 rokiem miało szansę otrzymać imię, które było dwa razy bardziej powszechne wśród czarnych niż wśród białych. Po 1980 roku liczba ta wzrosła do dwudziestu razy.

Statystycznie rzecz biorąc, istnieją pewne wyraźnie czarne imiona. Na przykład spośród 454 osób noszących imię Precious w latach 90-tych, 431 było czarnych. Natomiast zdecydowana większość osób o imieniu Wyatt, Tanner, Claire i Molly jest biała.

Jakie matki są skłonne nadawać swoim dzieciom wyraźnie czarne imiona? Statystyki wskazują, że są to zazwyczaj matki o niskich dochodach, niezamężne i niewykształcone, często jeszcze w wieku kilkunastu lat. Fryer stawia hipotezę, że nadanie dziecku wyraźnie czarnego imienia jest znakiem solidarności z czarną społecznością. Nadanie czarnoskóremu dziecku "białego imienia", takiego jak Emily, Katie czy Amy, mogłoby zostać potępione jako oznaka "udawania białego".

Co sprawia, że rodzic jest idealny?

 Wiele książek i napisano i rozpowszechniono wiele badań na temat tego, jakie wychowanie będzie najlepsze dla dzieci. Nie ma jednej odpowiedzi, ale Levitt znalazł ciekawe korelacje między tym, jak dziecko radzi sobie w szkole (co widać w wynikach testów) i jego środowisko rodzinne

W skrócie, wyniki testów dzieci były silnie skorelowane lub dotknięte (pozytywnie lub negatywnie) przez osiem innych czynników w życiu rodzinnym. w ich życiu rodzinnym:

- Dziecko ma wysoko wykształconych rodziców (Pozytywne)  

- Rodzice dziecka mają wysoki status społeczno-ekonomiczny. (Pozytywny)

- Matka dziecka miała trzydzieści lat lub więcej w momencie narodzin pierwszego dziecka. (Pozytywny)  

- Dziecko miało niską wagę urodzeniową (Negatywny)

- Rodzice dziecka posługują się w domu językiem angielskim. (Pozytywnie)

- Dziecko jest adoptowane. (Negatywny - ponieważ rodzice, którzy oddają oddają swoje dzieci do adopcji mają zazwyczaj niższe IQ)  

- Rodzice dziecka są zaangażowani w działalność PTA. (Pozytywne)  

- Dziecko ma w domu wiele książek. (Pozytywne)  

Inne czynniki, które w ogóle nie korelują z dobrymi wynikami testów które zdają się wskazywać, że nie mają znaczenia lub wpływu na wyniki szkolne dziecka. osiągnięcia szkolne, to:  

- Rodzina dziecka jest nienaruszona

- Rodzice dziecka niedawno przeprowadzili się do lepszej dzielnicy

- Matka dziecka nie pracowała od urodzenia do przedszkolem.

- Dziecko uczęszczało do Head Start.  

- Rodzice dziecka regularnie zabierają go do muzeów.  

- Dziecko jest regularnie karane klapsami.  

- Dziecko często ogląda telewizję

- Rodzice dziecka czytają mu prawie codziennie.

Ocena

Oceniamy tę książkę na 4,2/5.

Jak oceniasz Freakonomię?

---

Czego dowiedziałeś się z podsumowania Freakonomics? Jaki był twój ulubiony wniosek? Czy jest jakiś ważny wgląd, który przegapiliśmy? Komentarz na naszym blogu lub tweetnij do nas @storyshots.

Streszczenia książek powiązanych

Predictably Irrational przez Dana Ariely'ego

Never Split The Difference Chris Voss i Tahl Raz

Ukłon w stronę Richard Thaler

Myślenie szybkie i wolne przez Daniela Kahnemana

Factfulness przez Hansa Roslinga

Jak się nie mylić przez Jordana Ellenberga